Książka "Pies że schroniska? A może dwa?" doprowadziła mnie do skrajnych emocji. Początkowe strony czytało się w smutku, ponieważ było opisane życie psów za czasów schroniska. Przykry lecz rzeczywisty obraz wielu psich serc czekających na dom. Jednak druga część książki jest tak zabawna, że nie można się oderwać.
Autorka dała domek dwóm psiakom (Roksa i Kora) ze schroniska i opisuje w książce ich zwyczaje, jak radzą sobie z wakacjami, ze spacerami, a także daje porady w tych kwestiach. Możemy przeczytać co zrobić, gdy pies jest wiecznie głodny, lub jak uspokoić psa podczas sylwestrowego szaleństwa. Po każdym rozdziale napisanym przez autorkę, następuje komentarz "Okiem Roksy" lub "Okiem Kory" gdzie możemy przeczytać te same sytuacje z perspektywy psa! Ile śmiechu było przy czytaniu tych domysłów, co myśli pies . Kolejnym plusem są oczywiście rysunki, które są cudne. Książkę bardzo przyjemnie się czyta, w połowie książki zdziwiłam się, że kartki tak szybko lecą.
Polecam wszystkim, którzy posiadają psa. Mnie wciągnęła w całości, tymbardziej, że sama posiadam psa że schroniska. Książka pozwala zrozumieć, co siedzi w psiej głowie.

Książka "Pies że schroniska? A może dwa?" doprowadziła mnie do skrajnych emocji. Początkowe strony czytało się w smutku, ponieważ było opisane życie psów za czasów schroniska. Przykry lecz rzeczywisty obraz wielu psich serc czekających na dom. Jednak druga część książki jest tak zabawna, że nie można się oderwać.
Autorka dała domek dwóm psiakom (Roksa i Kora) ze...