Do książki Weinberga sięgnęłam ponownie z chęci przypomnienia sobie jaki w zasadzie był początek standardowego modelu w wyjaśnianiu wszechświata. Choć część faktów, o których wspomina autor nie potwierdziła się, a część teoretycznych założeń udało się dowieść, wykład Weinberga wciąż pozostaje dla mnie lekturą inspirującą, bliską fantastyce, mimo iż nad modelem standardowym pracowały i pracują poważne i najtęższe umysły na świecie. Śmiało można powiedzieć, że początki wszechświata, o których mowa w książce są czymś fascynującym, o czym nie śniło się filozofom. Jeszcze bardziej zdumiewającym jest fakt, iż w zasadzie w znanym nam kosmosie wcale nie musiało powstać życie, nawet materia w znanym nam kształcie. Wyobraźcie sobie początek, w którym temperatura uniemożliwia łączenie się podstawowych składników w atomy, gdzie neutrony, protony, elektrony i. in. kłębią się rozbite i anihilują ze swoimi antycząstkami. Gdyby w tamtym momencie rozkład cząstek był nieco inny, materia w ogóle by nie powstała a tym samym gwiazdy, galaktyki, planety i my... Jednocześnie patrząc na rezultaty, do których ludzkość doszła dzięki znajomości praw fizyki i które się potwierdziły, nie sposób nie zgodzić się z Einsteinem, iż „Pan Bóg nie gra w kości z wszechświatem”. Co do elementów modelu, które są zdezaktualizowane, trzeba pamiętać, zwłaszcza w dniach przyznania Nobla za to odkrycie, iż neutrina jednak mają masę. Poza tym w świetle najnowszych badań, przyjmuje się, iż wszechświat będzie się rozszerzał w nieskończoność. Autor marginalnie odwołuje się do ciemnej materii a nie wspomina w ogóle o ciemnej energii, co do istnienia której nie wszyscy są zgodni.
Od czasu napisania wykładu Weinberga sporo się zmieniło, jednak pewne założenia pozostały bez zmian. Tak czy inaczej, podstawowa wiedza n.t. tego skąd pochodzimy wywiera ogromne wrażenie. Zdajemy sobie sprawę, iż w zasadzie mogłoby w ogóle nas nie być, a warunki jakie powstały, by umożliwić życie we wszechświecie zakrawają na cud. Tym bardziej smuci i zdumiewa to, co człowiek robi ze swoją planetą i bliźnimi.

Do książki Weinberga sięgnęłam ponownie z chęci przypomnienia sobie jaki w zasadzie był początek standardowego modelu w wyjaśnianiu wszechświata. Choć część faktów, o których wspomina autor nie potwierdziła się, a część teoretycznych założeń udało się dowieść, wykład Weinberga wciąż pozostaje dla mnie lekturą inspirującą, bliską fantastyce, mimo iż nad modelem standardowym...