Spodobała mi się ta książka. Cała ta niewybredna opowieść o sensie życia, poszukiwaniu własnej tożsamości. Zagubieniu w świecie pełnym przeciwności. I równocześnie też o pokonywaniu ich.
Nie jest to kryminał (śledztwo) jak czytamy na okładce. Jest to książka bardzo na poważnie z motywem poszukiwania i odnajdywania
Wydaje mi się, że jest to książka bardzo typowa dla literatury japońskiej (stylu - choć zastrzegam się, ja naprawdę za mało jeszcze znam się na ich prozie. Ale ten styl narracji. Nieśpieszne przedstawianie postaci, zdarzeń. Meandrowanie po filozofii życia. No jest kilka aspektów typowych.
Podoba mi się również sam fakt nie oceniania człowieka. To znaczy mimo iż społeczeństwo przyzwyczajone jest do hierarchii, kategoryzowania i właśnie ocen, autor stara się unikać jednoznacznego podsumowania.
I jeszcze jedno. Niektóre fragmenty (zwłaszcza te opowiadające o niedawnym życiu zmarłego, z żoną , dziećmi, pośród głębokiej leśnej prowincji przypominały mi opisy z gotowego filmu, lub może bardziej anime. :))
Ale abstrahując od niuansów jest to naprawdę bardzo dobra książka. Polecam. Może ktoś zakocha się w tej literaturze.

Spodobała mi się ta książka. Cała ta niewybredna opowieść o sensie życia, poszukiwaniu własnej tożsamości. Zagubieniu w świecie pełnym przeciwności. I równocześnie też o pokonywaniu ich.
Nie jest to kryminał (śledztwo) jak czytamy na okładce. Jest to książka bardzo na poważnie z motywem poszukiwania i odnajdywania
Wydaje mi się, że jest to książka bardzo typowa dla...