Długa to będzie opinia.

Pierwsze wrażenie: mapka - skromna, zawierająca niewiele informacji. Zaczynam czytać książkę, pojawiają się szczegóły jakichś tras i nazwy miejscowości, których nie ma na mapie - dlaczego? Skoro tyle miejsca poświęcone jest temu w książce, musi to być na mapie - inaczej czytelnik się nudzi. Potem na szczęście jest już odrobinę lepiej.

Po drugie: razi używanie kolokwializmów: jakiś cwaniak? zapyziały lokal? I wiele innych przykładów. Wyjątkowo odpychające po prostu.

Po trzecie: Okropne malkontenctwo! Wstyd mi, że narzekanie to narodowa cecha Polaków. Zwłaszcza na przykładzie tej książki, która miała być lawiną przygód i eksplozją emocji (opis z okładki). Na pewno była to eksplozja negatywnych emocji wiecznie niezadowolonej autorki. "Lawina przygód" została natomiast przedstawiona w formie krótkich zdań: coś się widziało gdzieś, coś było ładne lub nie. Krótkie zdania, styl typowo szkolny. Wielokrotnie towarzyszyło mi zadziwienie: zaraz... przecież autorka pisała, że wybiera się na wyprawę w miejsce X - i już po wszystkim? A no tak, był opis ukąszeń komarów, obserwacji jakichś zwierząt - powrót i obiad w lokalu Y. No tak... Lawina przygód, z pewnością.

Po czwarte - związane z trzecim: wielki pesymizm życiowy, uwidaczniający się często w tekście: Dla przykładu: "Dwóch facetów wiozło takim motorem jakąś wielką zardzewiałą blachę - w razie wypadku ktoś miałby ją bez wątpienia w brzuchu". Albo: "13 listopada, czwartek, wyprawiamy się do dżungli. Może nic nas nie zje." Pierwsze lepsze przykłady. Po co tak pisać? Nie rozumiem.

Po piąte: Jeżeli planujecie wyprawę do Peru, NIE CZYTAJCIE. Osobliwa sprawa: książka podróżnicza wyjątkowo zniechęcająca do podróży. Ja jestem naprawdę rozczarowana. I dziwię się wydawnictwu Zysk i S-ka, że taka książka została wydana. Ma jeden plus - ładne zdjęcia. Ale one nie są niestety rekompensatą dla po prostu słabej treści.

Wrażenie po lekturze: wygląda na to, że każdy może wydać książkę ze swojej podróży... Jeżeli uda mi się być w Peru, naprawdę chciałabym napisać coś, co będzie rekompensatą i pozytywniejszym obrazem magicznego Peru, zapraszającego czytelnika w niezwykłą podróż. Albo może ktoś inny się skusi i przedstawi ten kraj w piękniejszych barwach... Bo tym momencie naprawdę szkoda, że przedstawiony obraz kraju Inków jest taki smutny.

Długa to będzie opinia.

Pierwsze wrażenie: mapka - skromna, zawierająca niewiele informacji. Zaczynam czytać książkę, pojawiają się szczegóły jakichś tras i nazwy miejscowości, których nie ma na mapie - dlaczego? Skoro tyle miejsca poświęcone jest temu w książce, musi to być na mapie - inaczej czytelnik się nudzi. Potem na szczęście jest już odrobinę lepiej.

Po drugie:...