Trzeci tom Mirosława Mrozka, nagrodzony w 6. Ogólnopolskim konkursie na tomik wierszy Fundacji Duży Format, to zbiór zróżnicowany, a przy tym tematycznie spójny. Spoiwem pomieszczonych w nim wierszy wydaje się być refleksja nad kulturą i świadomością ludzką, snuta z punktu widzenia podmiotu, który został przez zwielokrotniony paragnomen (za Wikipedią: "niezwykłe, zdumiewające dla otoczenia zachowanie się osoby <czasem stanowiące przestępstwo>, zachowanie wbrew oczekiwaniu, niekiedy będące pierwszym objawem choroby psychicznej") usytuowany niejako "po drugiej stronie lustra" - tam, gdzie jego jedyną bronią wobec "ustawionych" ludzkich spojrzeń jest krańcowa, bolesna szczerość, z jaką odzwierciedla on rysy człowieka. To wiersze łączące erudycję z niezwykle przejmującymi motywami wykluczenia, samotności i obcości. Poeta daje wgląd w myśli podmiotu owładniętego szaleństwem, w towarzyszące im bezustannie paradoksy, antytezy, zmiany punktów widzenia. Tonacja tekstów jest z reguły poważna, niekiedy bliska patosu; czytelnikom nieprzekonanym o uzasadniającej tę powagę istotności poruszanych przez Mrozka problemów, może uzmysłowić ją np. niezwykle poruszający wiersz pt. "Szala", który, zestawiając mroki szaleństwa z koszmarem ludzi umieszczanych w obozach koncentracyjnych, pokazuje, z jednej strony, płynącą z podobnych porównań nadmierną delikatność/wahanie powstrzymujące jednostki chorujące psychicznie przed uzewnętrznianiem się, z drugiej - ich egzystencjalny status "urojeńców", których cierpienia są w powszechnej opinii nieprawdziwe, (ponieważ) zmyślone. Takim krzywdzącym spojrzeniom podmiot przeciwstawia z głębi swojego szaleństwa niezwykły rozbłysk świadomości, który zakrojonym rozmachem, klarownością i spójnością zjawiskowej baśni pokazuje jak w powiększającej grawitacyjnej soczewce kulturową wagę i zarazem imaginacyjną "nieważkość" podobnych (o)błędnych przeżyć:

Paragnomen

Wszystko skończy się dobrze, umrzesz, a chwilę później
- za kilka miliardów lat - Ziemię pochłonie kończące swój
żywot Słońce, odrobinę wcześniej Droga Mleczna zderzy się
z Galaktyką Andromedy, spowoduje to krótkotrwały bałagan,
wszystko będzie jednak zmierzać w dobrym kierunku, słońca
będę gasły, Wszechświat będzie stygł i rozszerzał się, galaktyki
będą uciekały od siebie i zapadały się do swoich wnętrz,
ostatecznie wszystko skończy się dobrze, nie hukiem, lecz
wielkim milczeniem, potem wciśniesz enter, zgaśnie gwieździsty
wygaszacz ekranu, zapłonie bielą czysta stronica edytora tekstów.

Trzeci tom Mirosława Mrozka, nagrodzony w 6. Ogólnopolskim konkursie na tomik wierszy Fundacji Duży Format, to zbiór zróżnicowany, a przy tym tematycznie spójny. Spoiwem pomieszczonych w nim wierszy wydaje się być refleksja nad kulturą i świadomością ludzką, snuta z punktu widzenia podmiotu, który został przez zwielokrotniony paragnomen (za Wikipedią: "niezwykłe,...