Przypadek Jenny Hval jest identyczny jak innej czytanej przeze mnie niedawno autorki, Michelle Zauner. Obie muzyczki widziałam przypadkowo na żywo na festiwalach, nie śledziłam ich dalszych poczynań artystycznych, by potem zostać zaskoczoną, że wydały książki. Memuar Zauner okazał się pozytywnym doświadczeniem. Teraz dołącza do niego krótka powieść Hval.

"Paradise Rot" to oniryczna historia Jo, Norweżki przybyłej do Australii na studia. Na początku powieści autorce idealnie udaje się uchwycić wrażenia towarzyszące podróży – Hval odwołując się do przeżyć zmysłowych, podkreśla uczucie obcości i niedopasowania.

Owa zmysłowość, wyrażana licznymi porównaniami i opisami bodźców smakowych, zapachowych i dotykowych, definiuje tę powieść. Po żmudnych poszukiwaniach miejsca do zamieszkania Jo osiada w końcu w starej fabryce – tytułowym gnijącym raju. W nietypowym miejscu Norweżka zamieszkuje z Carral, Angielką. Kobiety tworzą dziwną relację, w której granice się rozmywają. Trudno posiedzieć, czy jest to koleżeństwo, siostrzeństwo, współuzależnienie, a może coś bardziej sensualnego.

Książka mocno balansuje na granicy jawy i snu. Nie wiadomo, które wydarzenia rozgrywają się w świecie rzeczywistym, a które pochodzą z wyobraźni, bądź marzeń sennych bohaterki. Jo i Carral mieszkają przecież w domu porastającym pleśnią, a ta potrafi wywoływać halucynacje.

Hval odwołuje się do symboliki religijnej. Nie jest ona jednak tak prosta, jakby mogło się wydawać. Choć Carral wyręcza Jo jabłka, jednak nie ona jest tutaj wężem. Samo jabłko, podobnie jak powoli porastająca wszystko pleśń, nie jest tu symbolem upadku, a początkiem czegoś nowego.

"Paradise Rot" to książka urzekająca. Piękno poetyckiego języka i zgrabnych porównań zderza się w niej z opisywanymi, obrzydliwymi doznaniami zmysłowymi. Elementy mogące wywołać odrazę nie są narzędziem szoku. Autorka stosuje je świadomie, wykorzystując ich metaforyczny charakter. U Hval nawet rozkład potrafi być piękny.

https://www.instagram.com/p/Cy0YvqINK_7/?img_index=1

Cw: opisy pleśni, rozkładu oraz różnych płynów i wydzielin z ludzkiego ciała

Przypadek Jenny Hval jest identyczny jak innej czytanej przeze mnie niedawno autorki, Michelle Zauner. Obie muzyczki widziałam przypadkowo na żywo na festiwalach, nie śledziłam ich dalszych poczynań artystycznych, by potem zostać zaskoczoną, że wydały książki. Memuar Zauner okazał się pozytywnym doświadczeniem. Teraz dołącza do niego krótka powieść Hval.

"Paradise Rot" to...