Coś groteskowego. Począwszy od wydania - przez większość książki każda strona ma obramowanie zajmujące połowę powierzchni, przez co tekstu niewiele. Gdyby nie ten zabieg z książki zrobiłaby się broszurka. Ale tak wąski tekst źle się czyta. Poprzez nieznośnie manieryczny styl Autora. Poprzez nadęte formułowanie opinii i wszechwiedzę (" Juliusz przepowiedział "słowiańskiego papieża" (myśląc, oczywiście, o Polaku) - tak pisze Autor. Czyli nie tylko Juliusz przewiduje przyszłość, ale i Waldemar czyta w myślach Juliusza). Po obrzydliwe osądy ("faworyzowanie lubieżnych zboczeń" - o homoseksualizmie).

W sumie mogłam skończyć na stronie 10, gdzie przeczytałam:
"[Słowacki] dumę Polaków stanowi na skutek trzech przyczyn: fenomenalnej twórczości, kryształowego patriotyzmu i gorącej miłości do Chrystusa" (oczywiście, panie Autorze, wstydzimy się za każdego, kto nie ma tej gorącej miłości i kryształowego - czyli jakiego? - patriotyzmu)
tymczasem dotarłam do strony 45. Żałuję.

Coś groteskowego. Począwszy od wydania - przez większość książki każda strona ma obramowanie zajmujące połowę powierzchni, przez co tekstu niewiele. Gdyby nie ten zabieg z książki zrobiłaby się broszurka. Ale tak wąski tekst źle się czyta. Poprzez nieznośnie manieryczny styl Autora. Poprzez nadęte formułowanie opinii i wszechwiedzę (" Juliusz przepowiedział...