Książka od początku wzbudzała we mnie mieszane uczucia. Najpierw, podczas lektury Przedmowy poczułam się jak wścibska i nietaktowna osoba zaglądająca do pamiętników głęboko ukrytych, a więc w zamierzeniu nie przeznaczonych dla publiczności. Potem zajrzałam do Posłowia i poczułam się oszukana. Okazało się, że większość wydarzeń jest nieprawdziwa więc tak naprawdę to nie są pamiętniki tylko raczej powieść lub wariacje na ten temat. Jednak jeśli byłaby to powieść to za dużo byłoby w niej rzeczy wtórnych, które odnajduję tu po lekturze szczególnie Dumy i uprzedzenia, a prawdopodobnie i Rozważnej i romantycznej (którą już słabo pamiętam). Czyta się lekko, gdybym zaczynała od tego tytułu pewnie byłabym bardzo z książki zadowolona, jednak jako zwieńczenie twórczości Austen „Pamiętniki…" są tylko miłym dodatkiem, jak piszą osoby kompetentne, dodatkiem zafałszowanym. Jednak moim zdaniem miłośnicy Jane Austen znajdą tutaj swoją pisarkę w całkiem dobrej kondycji, tylko pewnie nigdy nie odgadną, „co autorka miała na myśli”.

Książka od początku wzbudzała we mnie mieszane uczucia. Najpierw, podczas lektury Przedmowy poczułam się jak wścibska i nietaktowna osoba zaglądająca do pamiętników głęboko ukrytych, a więc w zamierzeniu nie przeznaczonych dla publiczności. Potem zajrzałam do Posłowia i poczułam się oszukana. Okazało się, że większość wydarzeń jest nieprawdziwa więc tak naprawdę to nie są...