Trudno mi zdecydować, czy ciepłe uczucia, jakimi darzę serię „Frankofonia Literaria”, wynikają z przemyślanego doboru książek, czy może z niezwykle starannego przekładu w wydaniu Krzysztofa Jarosza. Niezależnie od powyższego kolejny raz zachwyciłem się frankofońską Kanadą i jej kulturową różnorodnością, jaką w „Orzełku z białą głową” uosabiają Quebekczycy z pierwszej połowy XX wieku. Robert Lalonde jest ich rzecznikiem, adwokatem w sporze o tożsamość, w której zawiera się wspomnienie o francuskich kolonizatorach, jak również indiański rodowód wschodniej prowincji Kanady. Sprawiedliwy osąd wymaga spojrzenia na Quebekczyków z perspektywy ich przedstawiciela. Wybór pada na Auberta. Natchniony „Pokarmami Ziemskimi” autorstwa André Gide oraz magazynem „Life”, postanawia odnaleźć raj utracony, a tym samym decyduje się dźwigać brzemię narodowego wieszcza. W prostym świecie wędkarstwa, wyrębu i łowiectwa, gdzie rytm życia objaśnia wiara katolicka, Aubert wydaje się człowiekiem uosabiającym ideał bohatera doby romantyzmu, co jednak nie stoi na przeszkodzie przypisania mu roli lokalnego wywrotowca. Wiąże się z tym wykluczenie z kręgów rodzinnych, alumnatu, a nawet obozowiska drwali, gdzie wysublimowanie bohatera zderza się z surowością jego współtowarzyszy. Dalsze losy Auberta potwierdzą przypuszczenie o nadchodzącym upadku, jakiego doświadczyć musi każdy wieszcz narodowy. W powieści Roberta Lalonde jak w soczewce skupia się obraz Quebekczyków z ubiegłego stulecia. Wschodnia prowincja jest wiejska, stwarza pozór późnonowożytnej Francji, skąd przybyli ci, których oddano następnie w ręce brytyjskiej monarchii, co sam autor zdaje się uznawać za akt zdrady. „Orzełek z białą głową” to powieść trudna, a zarazem szalenie fascynująca, wciągająca i równie niejednoznaczna jak tożsamość Quebekczyków.

Trudno mi zdecydować, czy ciepłe uczucia, jakimi darzę serię „Frankofonia Literaria”, wynikają z przemyślanego doboru książek, czy może z niezwykle starannego przekładu w wydaniu Krzysztofa Jarosza. Niezależnie od powyższego kolejny raz zachwyciłem się frankofońską Kanadą i jej kulturową różnorodnością, jaką w „Orzełku z białą głową” uosabiają Quebekczycy z pierwszej połowy...