Pierwszy raz usłyszałam o nim w indyjskim filmie. Zdumiona, że nie wiem nic o tak wielkiej i niezwykłej postaci. Gdyby był królem europejskim, zachwyciłabym się jego postacią dużo wcześniej, ale co my wiemy o największych nawet wladcach Azji?

Asioka był kimś, kto odziedziczwszy po dziadku imperium wojując rozszerzył jego obszar poza granice dzisiejszych Indii, aż po Afganistan. Odziedziczywszy? Raczej przejąwszy je po zamordowaniu braci. Tak poszerzalo granice swych mocarstw tysiące królów. Niezwykłość Asioki polega na tym, że po kolejnej bitwie i zdobyciu Kalingi (dziś indyjskiego stanu Orisa) dotarł do niego ogrom bólu, do którego się przyczynił. Wstrząśnięty zrezygnował z wojen i zaczął budować imperium w oparciu o buddyjski ideał życia bez przemocy. Wyznawane przez siebie wartości głosił na skałach i kolumnach, znajdujących się w różnych miejscach Indii. Minęło dwa i pół tysiące lat. Zwrócone w cztery strony świata lwy z jednej z kolumn cesarza Asioki stały się herbem wolnych od 1947 roku Indii. Odczytano też te z jego orędzi, które przetrwały.
Wyszukałam je spisane w tej książce w internecie - słowa tego, który z Czandasioki (Asioki Niszczyciela) stał się Dharmasioka (Asioką Sprawiedliwym), który od podbojów ziemskich (digvijaya) przeszedł do moralnych (dharnavijaya).

W jego słowach panuje duch jedności rodziny ludzkiej, wobec której król czuje się dłużnikiem zabiegajacym o dobro powierzonych jego władzy/opiece ludzi, kimś odpowiedzialnym za szerzenie wobec nich życzliwości i dobroczynności.
Jak to się kłóci ze współczesna ideą władzy!

Marzy mi się wędrówka śladami tych 21 wielkich i licznych mniejszych ocalałych orędzi do odszukania w Pakistanie, Afganistanie, Nepalu, Indiach i Bangladeszu. Tam, gdzie sięgało imperium Asioki. To niezwykłe, że po 2.500 lat można w nich usłyszeć głos miłego bogom (Devanampriya) cesarza, jak mówi do nas "niech znajdują radość w darowaniu win", "niech całą ich głęboką radością będzie ta radość, którą daje wysiłek duchowy", "bo Król Miły Bogom pragnie dla wszystkich pewności jutra, opanowania własnej natury, bezstronnego postępowania i łagodnych obyczajów".
Aktualnie brzmią jego słowa: "wszystkie religie zasługują na szacunek. Tak postępując podnosi się własne wyznanie, a jednocześnie innym wyznaniom oddaje się usługę. ...Jest dobrą rzeczą obcowanie ludzi różnych wyznań - po to, by przez to ludzie poznawali wzajemnie swoje doktryny religijne i chętnie słuchali nakazów moralnych innych wyznań. Toteż życzeniem Miłego Bogom jest, by ludzie wszystkich wyznań poznawali wiele doktryn moralnych i pouczali, jak się czyni dobrze".
Asioka zarządza pełnomocnikami do szerzenia Dobrego Prawa. "mają oni czuwać nad dobrobytem i pomyślnością ...ludzi pozbawionych opieki, ubogich oraz starców; do ich zadań należy opieka nad więźniami, niesienie im pomocy w trudnościach, występowanie przeciwko utrzymywaniu w mocy wyroków, jeżeli działali nieświadomie, byli w nędzy, są obarczeni dziećmi lub są starzy, oraz przyczynianie się do przywrócenia im wolności"

Asioka w swych edyktach skalnych zabrania zabijania, ale dba też o zdrowie, "ustanawia dwa rodzaje pomocy lekarskiej: opiekę lekarską dla ludzi oraz opiekę lekarską dla zwierząt". Troską otacza podróżnych - "Drogi kazałem obsadzić drzewami, a przy drogach wykopać studnie ku pożytkowi zwierząt i ludzi".

Czytałam zachwycona Asioką, nazamawiałam kilka książek o nim, chciałabym zapoznawać go ze swoimi przyjaciółmi. Chciałabym, go spotkać, ale to będzie trudne, jako że urodził się 304 lata przed naszą erą, mając 31 lat objął władzę, a po 41 latach rządów zmarł 232 lata przed naszą erą.

Pierwszy raz usłyszałam o nim w indyjskim filmie. Zdumiona, że nie wiem nic o tak wielkiej i niezwykłej postaci. Gdyby był królem europejskim, zachwyciłabym się jego postacią dużo wcześniej, ale co my wiemy o największych nawet wladcach Azji?

Asioka był kimś, kto odziedziczwszy po dziadku imperium wojując rozszerzył jego obszar poza granice dzisiejszych Indii, aż po...