„Ogród” Hiroko Oyamada (tł. Anna Wołcyrz) to zbiór piętnastu japońskich opowiadań pełnych natury. Wizyta w zoo, sprzątanie szopy, gekon przyklejony do szyby, zagubiony pies, pajęcze lilie, mrówki, ryby, pająki. Natura odgrywa w „Ogrodzie” bardzo dużą rolę.

Jest to bardzo nieoczywista i niejednoznaczna lektura. To taki typ książki, który dla jednych będzie zachwytem, dla innych zaś dużym rozczarowaniem. Jeśli lubicie interpretować tekst, doszukiwać się ukrytych znaczeń i drugiego dna, to „Ogród” z pewnością będzie dla was fascynujący i ciekawy.

Mnie doszukiwanie się ukrytych znaczeń męczy. Nie tego szukam w książkach. Podobał mi się gęsty klimat, lubię opowiadania które trzymają w napięciu, nie dają jasnych odpowiedzi, ale to już było dla mnie zbyt wiele.

Trafiło do mnie kilka opowiadań o relacjach międzyludzkich, macierzyństwie, rodzinie. Niektóre opowiadania były dla mnie interesujące i wzbudziły we mnie emocje. Większość niestety mnie nużyła i nie była dla mnie atrakcyjna.

Jako całość uważam, że to nie jest to niestety książka dla mnie. Nie są to moje klimaty. Nie jest to ogród, w którym chciałabym spędzać czas 😅

„Ogród” Hiroko Oyamada (tł. Anna Wołcyrz) to zbiór piętnastu japońskich opowiadań pełnych natury. Wizyta w zoo, sprzątanie szopy, gekon przyklejony do szyby, zagubiony pies, pajęcze lilie, mrówki, ryby, pająki. Natura odgrywa w „Ogrodzie” bardzo dużą rolę.

Jest to bardzo nieoczywista i niejednoznaczna lektura. To taki typ książki, który dla jednych będzie zachwytem, dla...