Już podczas czytania opisu nasuwają się skojarzenia z „Domem na Wyrębach”. Niestety Krystian Kłomnicki to nie Stefan Darda. A „Odludzie” jest książką po prostu nudną. Problem w tym, że nie ma w tej historii niczego intrygującego. Żadnej tajemnicy, która podnosiłaby poziom zainteresowania czytelnika. Główny bohater przez większość książki siedzi w salonie i wpatruje się w ogień płonący w kominku lub jeździ Polonezem do sklepu znajdującego się w sąsiedniej wsi. Wokół domu narosło sporo legend, ale Winiewskiego to nie interesuje. W większości przypadków, kiedy rozmawia z kimś miejscowy, stara się jak najszybciej zakończyć dialog. Niestety nie ma też ochoty przeszukiwać domu. Willa jest okazała, ale głównego bohatera nie ciekawi jakie tajemnice mogą skrywać inne pomieszczenia. Rozumiem zamysł autora i chęć pokazania jak dom wpływa destrukcyjnie na psychikę Winiewskiego, ale niestety cierpi na tym dynamika opowieści. Książka napisana w sposób poprawny. Raczej dla fanów horrorów psychologicznych. Dużo opisów przyrody, które tworzą nawet ciekawy nastrój. Do bezsprzecznych zalet należą: okładka, tytuł oraz świetna korekta.

Już podczas czytania opisu nasuwają się skojarzenia z „Domem na Wyrębach”. Niestety Krystian Kłomnicki to nie Stefan Darda. A „Odludzie” jest książką po prostu nudną. Problem w tym, że nie ma w tej historii niczego intrygującego. Żadnej tajemnicy, która podnosiłaby poziom zainteresowania czytelnika. Główny bohater przez większość książki siedzi w salonie i wpatruje się w...