Niesamowita jest ta powieść bardzo przejmująca ale i zabawna miejscami. Jak już się przebrnie przez początek i przyzwyczai do rosyjskich imion i nazwisk to potem trudno się od niej oderwać. Niesie piękne przesłanie o życiu ( co jest w życiu najważniejsze to jedna z dyskusji na sali chorych) i człowieczeństwie. Każdy w obliczu choroby, cierpienia i śmierci jest samotny ale i staje w prawdzie przed sobą samym. Jest to też doskonałe studium ludzkich postaw wobec reżimu i systemu, który skrzywił i skrzywdził tak wiele osób w Rosji. Napisana przepięknym językiem powieść jest takim przekrojem ludzkich postaw i poglądów. Szpital jest symbolicznym obrazem państwa a chorzy i pracownicy to ludzie tego "systemu". Dla mnie dużo ciekawsza i bardziej przemawiająca niż słynny "Mistrz i Małgorzata" która była dla mnie ciężka w odbiorze. Szczerze polecam! Na pewno do niej jeszcze wrócę... Perełka. Na półce moich ulubionych.

Niesamowita jest ta powieść bardzo przejmująca ale i zabawna miejscami. Jak już się przebrnie przez początek i przyzwyczai do rosyjskich imion i nazwisk to potem trudno się od niej oderwać. Niesie piękne przesłanie o życiu ( co jest w życiu najważniejsze to jedna z dyskusji na sali chorych) i człowieczeństwie. Każdy w obliczu choroby, cierpienia i śmierci jest samotny ale i...