Ernest Shackleton - dowódca, który nikogo nie zostawił.

Postać Schakeltona gości w mojej świadomości już od dawna, odkąd obejrzałam znakomity film z Kennethem Branaghem o tym podróżniku. Zawsze podziwiałam w nim to, że w przeciwieństwie do innych zdobywców, dla niego nie liczył się cel tak jak liczyli się ludzie. Jeżeli nawet myślałam, że to opinia na wyrost, to ta książka rozwiała moje wątpliwości - taki był Ernest Schakelton. Czlowiek wielu marzeń, niepoprawny optimista i świetny strateg. Potrafił spojrzeć poza swoje ambicje, co w czasach wielkich odkryć bylo rzadkością. W książce Caroline Alexander porównywany jest do Scotta, odkrywcy, który przegrał z Amundsenem wyścig na biegun poludniowy i przypłacił to życiem, nie tylko swoim.

Książka opisuje, nie tylko podróż, ale i ludzi. Prawie każdemu z załogi poświęcone jest parę zdań, co później świetnie tłumaczy nastroje, jakie panowały podczas wielu miesięcy walki o życie w tych skrajnych warunkach.

Książkę czytało się szybko, jak dobrą powieść przygodową, razem z bohaterami przeżywałam każda porażkę i wzruszałam się kiedy ratunek był juz blisko. Jednocześnie miałam z tyłu głowy - to się naprawdę wydarzyło. Świetnym dodatkiem były zdjęcia robione podczas wyprawy przez australijskiego fotografa Franka Hurley’a, oddawały czasami więcej niż słowa.

Wszystkim złaknionym przygody i garści wiedzy serdecznie polecam!

Ernest Shackleton - dowódca, który nikogo nie zostawił.

Postać Schakeltona gości w mojej świadomości już od dawna, odkąd obejrzałam znakomity film z Kennethem Branaghem o tym podróżniku. Zawsze podziwiałam w nim to, że w przeciwieństwie do innych zdobywców, dla niego nie liczył się cel tak jak liczyli się ludzie. Jeżeli nawet myślałam, że to opinia na wyrost, to ta...