Hmm. Ta książka jest tą, którą powinnam przeczytać już dawno.
Jest to obowiązkowa lektura dla każdego;
Rodziców dzieci zdrowych-by docenili to co mają najcenniejszego.
Rodziców dzieci z problemami zdrowotnymi, by zobaczyli że nie są sami, że większość ma myśli których się wstydzi.
Rodzice dorosłych już dzieci i osoby bezdzietne, by przestali osądzać innych i dawać "dobre rady".
W tym miejscu przepraszam wszystkie napotkane osoby w swoim życiu, za to, że też niejednokrotnie spojżałam wzrokiem niezrozumienia, za to że oceniałam ich z góry.
Nie każdą chorobę jest widać, nie każda osoba niepełnosprawna ma ten sam problem. Czasem spotykamy na ulicy, czy w urzędzie "rozwydrzonego dzieciaka" i "bezradnych rodziców którzy nie potrafią zapanować nad własnym dzieckiem". Prawda?
Prawda. Ale nieczęsto zdajemy sobie sprawę z tego, że to dziecko może być chore, bo tej choroby nie widać.
Przykro mi też że nasze państwo nie jest przystosowane dla osób niepełnosprawnych. Przykro mi że olimpiady nazywają się "para olimpiadami".
Przykro mi że rodzice napotykają wyzyskiwaczy nieszczęść.
Przykro mi że małżeństwa i kontakty międzyludzkie wystawione są na próbę, gdzie niekiedy rodzina i znajomi się odsuwają.
Niestety, my-zdrowi ludzie sporadycznie i nieudolnie jesteśmy uczeni tego jak sie zachować i spojrzeć w sytuacji gdy napotykamy osoby chore i ich rodziców.
Łza w oku kręci się podczas czytania tej książki bardzo często. Ją trzeba przeczytać, by dowiedzieć się dlaczego.

Hmm. Ta książka jest tą, którą powinnam przeczytać już dawno.
Jest to obowiązkowa lektura dla każdego;
Rodziców dzieci zdrowych-by docenili to co mają najcenniejszego.
Rodziców dzieci z problemami zdrowotnymi, by zobaczyli że nie są sami, że większość ma myśli których się wstydzi.
Rodzice dorosłych już dzieci i osoby bezdzietne, by przestali osądzać innych i dawać "dobre...