Książka stanowi zestawienie biogramów ciut bardziej rozbudowanych niż opracowania encyklopedyczne czołowych twórców potęgi III Rzeszy.
Celowo nie używam określenia „biografie”, bo w odniesieniu do objętości poszczególnych rozdziałów, z których każdy poświęcony jest innej postaci, byłoby to fatalne nadużycie tego słowa.

Wydarzenia opisano chronologicznie, krótko i na temat, bardzo przystępnym językiem. Dla kogoś, kto dopiero wgłębia się w tę tematykę, albo zainteresowany jest nią pobieżnie książka może stanowić przyjemną lekturę.
Znawcy tematu nie znajdą w niej nic nowego. Ciekawostek z życia „ikon zła”, ich portretów psychologicznych, czy większej ilości informacji o mniej lub bardziej burzliwych perypetiach osobistych raczej tutaj nie znajdziemy. Jak również odpowiedzi na pytanie: co sprawiło, że ludzie stali się bestiami? Bo z opisów poszczególnych person wyłaniają się nie potwory żądne ludzkiej krwi, lecz urzędnicy, karierowicze, ambitni oficerowie, którzy np. do kwestii „ostatecznego rozwiązania” podchodzili jak do kolejnego problemu, który trzeba rozwiązać. Metodycznie i konsekwentnie. Najlepiej przy użyciu kolejnych dekretów, przepisów, rozkazów. Zza biurka i bez brudzenia sobie rąk. I po prawdzie chyba właśnie ta doskonała organizacja, drobiazgowe planowanie, zimne kalkulacje, kompleksowość działań, zastosowanie metod praktycznie przemysłowych w unicestwianiu milionów ludzkich istnień, wreszcie całkowita obojętność w skazywaniu na śmierć lub wyniszczającą eksploatację całych narodów przeraża najbardziej…. Nigdzie nie znajdziemy śladu emocji, wewnętrznych rozterek, wyrzutów sumienia, co najwyżej już po upadku reżimu spotykamy się z żałosnymi próbami tłumaczenia się „wyższą koniecznością” lub z wykręcaniem się niewiedzą, co jest chyba jeszcze bardziej odrażające…

Osobiście mam tylko jedno poważne zastrzeżenie, co do treści książki. Wilno w latach 1922-1939 stanowiło część Polski, a siedzibą władz Litwy było Kowno i w związku z tym faktem niemiecki minister spraw zagranicznych nie mógł prowadzić negocjacji z Wilnem odnośnie oddania Kłajpedy wraz z okręgiem Niemcom, w następstwie których to negocjacji, połączonych z demonstracją militarną Litwa się przestraszyła i oddała III Rzeszy swój jedyny port na Bałtyku.

Całościowo książkę oceniam jako dobrą, bo spełniającą cel, jaki przed sobą postawił autor, czyli wprowadzenie czytelnika w sposoby zdobywania i sprawowania władzy przez nazistów.

Książka stanowi zestawienie biogramów ciut bardziej rozbudowanych niż opracowania encyklopedyczne czołowych twórców potęgi III Rzeszy.
Celowo nie używam określenia „biografie”, bo w odniesieniu do objętości poszczególnych rozdziałów, z których każdy poświęcony jest innej postaci, byłoby to fatalne nadużycie tego słowa.

Wydarzenia opisano chronologicznie, krótko i na temat,...