Dziewięć opowieści wybitnych wspinaczy – Macieja Bernatta, Stanisława Biela, Zbigniewa Jurkowskiego i Janusza Kurczaba – które składają się na tę książkę, wskrzesza piękne czasy polskiego alpinizmu. Opowiadają o latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XX wieku, kiedy łupem naszych taterników padło wiele ścian otoczonych nimbem skrajnych trudności. Wydawnictwo promuje książkę hasłem „Opowiadania mistrzów” i trzeba przyznać, że slogan adekwatnie odzwierciedla zarówno wspinaczkowe dokonania autorów, jak i walory literackie ich tekstów. Na tle nieba to po prostu dobra literatura, która – tak się składa – opowiada o górach i górskich przeżyciach.

W zbiorze nie znajdziemy mało zajmujących opowiadań. Kipiące od celnych spostrzeżeń, a przecież językowo oszczędne teksty zapadają w pamięć nie tyle za sprawą wyczynów, ile dzięki świetnie oddanym emocjom towarzyszącym pokonywaniu wielkich ścian, w domyśle – wszelkich wyzwań. Obok smaku zwycięstwa znajdziemy więc pustkę, obok goryczy porażki – poczucie wolności, pokorę zabarwioną buńczucznością. Humor i dowcip przeplatają się tu ze smutkiem i żalem. To oglądanie świata nie z pozycji władcy, ale z perspektywy jednego z wielu trybików w maszynie przyrody. A także hymn na temat zwykłego koleżeństwa, które czyni znośniejszym nawet najcięższe warunki w ścianie. „Sami, ale nie samotni” – stare porzekadło wybrzmiewa w tej książce bez patosu, a mimo to niezwykle silnie.

więcej na: http://gory-lektury.blogspot.com/

Dziewięć opowieści wybitnych wspinaczy – Macieja Bernatta, Stanisława Biela, Zbigniewa Jurkowskiego i Janusza Kurczaba – które składają się na tę książkę, wskrzesza piękne czasy polskiego alpinizmu. Opowiadają o latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XX wieku, kiedy łupem naszych taterników padło wiele ścian otoczonych nimbem skrajnych trudności. Wydawnictwo promuje...