Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ogrom rozczarowań:
- język na poziomie szkoły średniej, sztuczny, niemający w sobie krzty przekonywania;
- fabuła: groteskowa, niestety w tym najgorszym wydaniu - głupim;
- wątek zombie, ghuli czy też inaczej zamarźluchów miejscami wręcz żenujący; nie wierzę, że nie dało się tego jakoś bardziej inteligentnie, a przede wszystkim ciekawiej, połączyć z opowieścią o zarozumialcach z Zachodu.
Bronią się:
- wplecione zdarzenia z historii polskiego himalaizmu (czytelne tylko dla tych, co tę historię znają);
- poruszane wątki o postrzeganiu innych kultur i zachodnim egocentryzmie (nie znajdziemy tu jednak nic odkrywczego, tyle że warto o tym przypominać).
Autor zapewne będzie przekonywać, że wszystkie chwyty literacko-fabularne są zamierzone, a kto się czepia, nie rozumie popkulturowych odniesień. Nawet jednak popkulturową strawę trzeba tak dosmaczyć, żeby była zjadliwa. Po tej czeka nas w najlepszym wypadku ból brzucha.

Ogrom rozczarowań:
- język na poziomie szkoły średniej, sztuczny, niemający w sobie krzty przekonywania;
- fabuła: groteskowa, niestety w tym najgorszym wydaniu - głupim;
- wątek zombie, ghuli czy też inaczej zamarźluchów miejscami wręcz żenujący; nie wierzę, że nie dało się tego jakoś bardziej inteligentnie, a przede wszystkim ciekawiej, połączyć z opowieścią o...

Najlepsze w tej książce są mapy - trzymają poziom, reszta to wielkie rozczarowanie. Aż trudno uwierzyć, że opowieści o ludzkich tragediach mogą zostać tak nudno przedstawione. Drętwy język, przeładowanie tekstu nieistotnymi szczegółami, domorosłe mędrkowanie niewykraczające poza schematyczne banały... No i ogromna czcionka, która ma ukryć prosty fakt, że niewiele jest tu do czytania.
To raczej produkt książkopodobny niż prawdziwa książka. A okładka? Zachowam dla siebie, z czym mi się kojarzy.

Najlepsze w tej książce są mapy - trzymają poziom, reszta to wielkie rozczarowanie. Aż trudno uwierzyć, że opowieści o ludzkich tragediach mogą zostać tak nudno przedstawione. Drętwy język, przeładowanie tekstu nieistotnymi szczegółami, domorosłe mędrkowanie niewykraczające poza schematyczne banały... No i ogromna czcionka, która ma ukryć prosty fakt, że niewiele jest tu do...

zestarzała się ta książka i jeśli dziś warto po nią sięgnąć, to jedynie dla obcowania z ładnym literackim pisarstwem. Czy to wystarczający powód, by poświęcać Didon swój czas? Nie bardzo - ładne pisarstwo można znaleźć w wielu książkach. Oczekiwałam intelektualnego zaczynu do rozmyślań, ale świat opisywany przez Didon uleciał w zaświaty i nie ma już w sobie poruszającej siły. Nic z tej książki nie zostaje w głowie na dłużej.

zestarzała się ta książka i jeśli dziś warto po nią sięgnąć, to jedynie dla obcowania z ładnym literackim pisarstwem. Czy to wystarczający powód, by poświęcać Didon swój czas? Nie bardzo - ładne pisarstwo można znaleźć w wielu książkach. Oczekiwałam intelektualnego zaczynu do rozmyślań, ale świat opisywany przez Didon uleciał w zaświaty i nie ma już w sobie poruszającej...