"Miłość i jej następstwa", nie waham się użyć wielkich słów, to romans doskonały.
Pierwsze skrzypce, jak na ten gatunek przystało, gra tu, i grać musi, miłość. Ale nie miłość łzawa i ckliwa rodem z taniej telenoweli, a miłość, będąca dowodem na to, że nawet najbardziej odległe od siebie światy, przy wyjątkowej determinacji, mają szanse się spotkać i pokonać wszelkie trudności.
To historia osadzona silnie w świecie znanym przez nas Europejczyków raczej ze środków masowego przekazu, świecie odległym, odmiennym zupełnie od naszego, nieznanym, na który coraz szerzej otwieramy oczy, a w tło odmalowane przez autora wierzymy bez najmniejszych zastrzeżeń – wystarczy na okładce przeczytać zarys jego osobistej drogi, w wielu punktach tak zbieżny z losami bohatera. Wierzymy choć nie jest łatwo przekonać siebie, że taki świat istnieje naprawdę.
Wreszcie to historia niebezpieczna. Niebezpieczna momentami i w treści, ale głównie dlatego, że w jej towarzystwie bardzo łatwo zapomnieć o całym świecie i zacząć żyć życiem książkowych postaci. Dlatego ostrzegam lojalnie: wchodząc do tej rzeki może was dopaść pokusa, by nie wychodzić aż do przewrócenia ostatniej strony. Ale jednocześnie jestem nieomal pewna, że ani jednej minuty spędzonej z tą lekturą nie przyjdzie wam żałować.

"Miłość i jej następstwa", nie waham się użyć wielkich słów, to romans doskonały.
Pierwsze skrzypce, jak na ten gatunek przystało, gra tu, i grać musi, miłość. Ale nie miłość łzawa i ckliwa rodem z taniej telenoweli, a miłość, będąca dowodem na to, że nawet najbardziej odległe od siebie światy, przy wyjątkowej determinacji, mają szanse się spotkać i pokonać wszelkie...