„Niech więzienia będą szkołami ludzkiego doskonalenia”.
Zacznę od tego, że jest to historia oparta na faktach.
Roxana Saberi jest amerykańską dziennikarką. Wyjeżdża do Iranu (kraju, z którego pochodzi jej ojciec), gdzie pełni rolę korespondentki, jak również pisarki, ponieważ zbiera materiały do swojej książki. Chce w niej ukazać Iran zachodnim odbiorcom takim, jakim go poznała. Miłość, jaką zapałała, chce najzwyczajniej w świecie przelać na papier.

Nigdy nie mieszała się w sprawy polityki, starała nie robić sobie wrogów, nie zwierzać się obcym osobom, nie wyróżniać się z tłumu. Mimo tych wszystkich działań nie spodobała się władzy. 31 stycznia 2009 roku została zabrana ze swojego mieszkania i oskarżona o szpiegostwo na rzecz USA. Trafia do więzienia.

Dla dziennikarza (albo po prostu zwykłego człowieka) najważniejsza jest prawda, ale nie w więzieniu Evin. Tutaj panują inne zasady. Mimo że Roksana nie była żadną aktywistką, ani propagatorką, z nikim nie współpracowała to ugięła się przed władzami – złożyła fałszywe zeznania i przyznała się do szpiegowania. Celem dla niej była wolność, choćby za wyrzeczenie, wyparcie się własnych przekonań i zasad. Sądziła, że koszmar się skończy.

W pewnym momencie Roxana poznaje inne więźniarki, które są niczym balsam na obolałą duszę i głos moralności. To dzięki nim rozumie, ze nie da rady żyć w kłamstwie z samą sobą i odwołuje zeznania chwilę przed uwolnieniem.

Postawa autorki wzbudza podziw. Lektura jest wstrząsającym przeżyciem dla nas, a dla Roxany także traumatycznym. Podziwiam ją za odwagę, bo w końcu zmieniła zeznania. Ale też trochę jej nie rozumiem. Ja do odważnych nie należę. Nie wybrałabym się za żadne skarby świata w tamte rejony. Tak łatwo nie podałabym komuś mojego życia na tacy. Może przesadzam, ale tak po prostu czuję. Bo Roxana miała szansę powrotu do Stanów, jednak postanowiła zostać z własnej, nieprzymuszonej woli.

Podsumowując – Roxana miała więcej szczęścia niż inny człowiek. W jej obronie staje cały świat, prezydenci, organizacje, a także zwykli ludzie. Ale co z innymi. Bo przecież do tej pory w tamtych rejonach giną inni ludzie. Więc kto stanie w ich obronie? Kto ich wyciągnie z piekła?

Książkę polecam osobom, które chcą przenieść się na chwilę do tamtego świata.

http://reading-mylove.blogspot.com/2016/05/egzemplarz-recenzencki-roxana-saberi.html

„Niech więzienia będą szkołami ludzkiego doskonalenia”.
Zacznę od tego, że jest to historia oparta na faktach.
Roxana Saberi jest amerykańską dziennikarką. Wyjeżdża do Iranu (kraju, z którego pochodzi jej ojciec), gdzie pełni rolę korespondentki, jak również pisarki, ponieważ zbiera materiały do swojej książki. Chce w niej ukazać Iran zachodnim odbiorcom takim, jakim go...