Początkowo, gdy sięgałam po „Miasto żaru” byłam podekscytowana. Oczekiwałam świetnej książki przygodowej, która będzie idealna na letnie popołudnia. Jednak im dalej zagłębiałam się w historię dwójki głównych bohaterów Liny i Doona, mój entuzjazm znacznie spadał.
Muszę przyznać, że sam pomysł na całą fabułę był naprawdę dobry, dlatego tym bardziej jest mi przykro, że wykonanie okazało się bardzo przeciętne. Powiedziałabym nawet, że słabe. Ukryte podziemne miasto? Przecież to brzmi tak zachęcająco! Niestety oprócz pełna niepotrzebnych, przydługich opisów książka nie oferuje nam praktycznie nic. Za przykład może posłużyć zdanie: „Pod przeciwległą ścianą stały dwa chybotliwe stoły, a na nich stos talerzy i kilka butelek, do tego kubki i miski, widelce i łyżki nie od kompletu i nieduża sterta papierzysk, kawałki splątanych sznurków i kilka ołówków”. I nie byłoby żadnego problemu, gdyby były to sporadycznie pojawiające się zdania, ale na tle całej książki, zrobiła się tego masa i ciężko było mi przez nią przebrnąć. Na przestrzeni 316 stron „Miasta żaru” nie działo się zupełnie nic. Ma wrażenie, że wiele epizodów było tylko po to, aby „zapchać dziurę”. W dodatku nie pomógł tu fakt, że główni bohaterowie byli w mojej opinii słabo wykreowani, wręcz płascy. Ani do Liny, ani do Doona nie poczułam wielkiej sympatii i do żadnego z nich się nie przywiązałam.
Muszę jednak przyznać, że końcówka była naprawdę intrygująca i wielka szkoda, że owe wydarzenia nie miały miejsca gdzieś w środku historii. Uważam, że większą część tego tomu można było skrócić, a w zamian rozwinąć i pociągnąć dalej zakończenie. Mimo iż jestem ciekawa dalszych zdarzeń, raczej nie sięgnę po następną część tej serii.
Osobiście nie mogę polecić Wam „Miasta żaru”. Jednak możliwe, że na moją opinię wpływa wiek oraz ilość przeczytanych – lepszych – książek. Być może pozycja ta spodobałby się trochę młodszym czytelnikom. Ja natomiast jestem na nie.

Początkowo, gdy sięgałam po „Miasto żaru” byłam podekscytowana. Oczekiwałam świetnej książki przygodowej, która będzie idealna na letnie popołudnia. Jednak im dalej zagłębiałam się w historię dwójki głównych bohaterów Liny i Doona, mój entuzjazm znacznie spadał.
Muszę przyznać, że sam pomysł na całą fabułę był naprawdę dobry, dlatego tym bardziej jest mi przykro, że...