Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To książka dla wszystkich, którzy pragną aby ich serce pękło na milion kawałków…
„Słodka trucizna” to słodko-gorzka historia dwóch miłości – jednej, która nie miała szansy na szczęśliwe zakończenie – i drugiej, która po wielu przeciwnościach na nie zasłużyła.

Charlie i Kellan poznali się 14 lutego na dachu – miejscu, w którym obydwoje planowali zakończyć swoje życie. Jednak niespodziewanie połączyła ich nić porozumienia, w konsekwencji czego co roku spotykali się i sprawdzali swoje samopoczucia. Mimo że Kellan był trudnym dzieckiem, bardzo polubiłam jego postać i wystarczyło mi niecałe 70 stron książki, aby się z nim w pewien sposób zżyć. Dlatego też nie obyło się bez moich łez w momencie jego odejścia. Relacja jego oraz Charlotte, mimo iż krótka, była dla mnie niezwykle ciekawa. Dwójka nastolatków, których połączyło piękne, nastoletnie uczucie, ale którym nie było dane przeżyć wielu wspaniałych chwil… I właśnie to mną tak wstrząsnęło – fakt, że obydwoje darzyli siebie miłością, która nie byłam im przeznaczona.

Ale ta książka to również historia Tate’a – starszego brata Kellana, który oprócz poradzeniem sobie z utratą bliskiej osoby, musi stawić czoło uczuciom, które żywi do Charlie. Co do tego wątku romantycznego mam bardzo mieszane uczucia, ponieważ przez większość książki nie potrafiłam polubić się z bohaterem. Tate to postać o dość specyficznym charakterze i na pewno nie podpasuje on wszystkim czytelnikom. Natomiast z czasem jego teksty zaczynały mnie bawić, jak również zaczęłam dostrzegać w nim pozytywne aspekty. A jako że moją sympatię od początku zdobył Kellan, nie potrafiłam wyobrazić sobie Charlie z kimś innym – zwłaszcza z jego bratem. Wiąże się to także z tym, że niezwykle denerwowało mnie, jak szybko dziewczyna zaczęła pożądać Tate’a, którego przez parę lat nienawidziła. Miałam wrażenie, że w jego obecności traci wszystkie szare komórki i nie myśli rozsądnie.

Czytanie „Słodkiej trucizny” było dla mnie jak znajdowanie się na sinusoidzie. Raz były momenty świetne, które ratowały tę książkę (jak na przykład pierwsze 100 stron), ale bez problemu wskazałabym również te elementy, które ją osłabiły. Niektóre sceny mnie denerwowały i zniesmaczały, a inne wzruszały i rozbawiały. Dlatego ciężko ocenić mi tę powieść. Na pewno jest to historia łamiąca serce, której nie można wyrzucić z głowy. Od jej przeczytania minęło parę dni, a wciąż wracam myślami do Kellana, Charlie oraz Tate’a – ba, nawet Jerry’ego, którego przemiana jest kolejnym plusem książki. I mimo że „Słodka trucizna” nie jest idealna i ma w sobie parę wad, to cieszę się, że ją przeczytałam. Wydaje mi się, że jeszcze kiedyś do niej wrócę…

To książka dla wszystkich, którzy pragną aby ich serce pękło na milion kawałków…
„Słodka trucizna” to słodko-gorzka historia dwóch miłości – jednej, która nie miała szansy na szczęśliwe zakończenie – i drugiej, która po wielu przeciwnościach na nie zasłużyła.

Charlie i Kellan poznali się 14 lutego na dachu – miejscu, w którym obydwoje planowali zakończyć swoje życie....

Ja chyba nie muszę już mówić, jak bardzo uwielbiam tę serię! Po finale zatęskniłam za bohaterami i cieszę się, że autorka postanowiła wydać kolejną książkę poświęcaną tym razem nie Avery, a braciom Hawthorne. Choć ona również przewija się przez całą historię, to teraz skupiamy się bardziej na przygodach Jamesona oraz Graysona.

Mimo mojej ogromnej miłości zarówno do autorki, jaki i serii, parę elementów mi nie pasowało 🥲 Przede wszystkim jestem zawiedziona tym, jak mało było Xandra i Nasha. Oczywiście przez większość książki byli oni obecni w tle, jednak to moim zdaniem wciąż za mało.

Jennifer, czy mogę prosić o osobną powieść dla tej dwójki? 🙏🏻

To, co najbardziej mnie gryzło podczas czytania „The Brothers Hawthorne” to ciągłe przeskoki między perspektywą Jamesona, a Graysona. Bardzo nie lubię takiego zabiegu i co chwilę czułam się wytrącona z rytmu. Jak już byłam ciekawa jednej historii - następowała zmiana, przez co rosła moja frustracja. Fakt jednak jest taki, że dzięki temu nie potrafiłam odłożyć książki 🤭

Ale! Żeby nie było samego narzekania - bo książka w gruncie rzeczy mi się podobała - cieszę się z obrotu spraw, jeśli chodzi o Graysona. To właśnie jego perspektywa ciekawiła mnie najbardziej i według mnie była najciekawsza. Moje serce w szczególności skradła jedna z bliźniaczek 🥰

Na plus zasługują również rozdziały z czasów, gdy bracia byli młodsi i w których występował ich dziadek. Pozwoliło to na trochę inne spojrzenie na seniora.

Po raz kolejny dobrze spędziłam czas, czytając tę serię. Może nie będzie to mój ulubiony tom i na razie niestety wypada najsłabiej, ale wciąż polecam wam go przeczytać ❤️ Gwarantuję wam rozrywkę, kolejną porcję genialnych zagadek i mnóstwo emocji!

[współpraca reklamowa @mustread.wydawnictwo]

Ja chyba nie muszę już mówić, jak bardzo uwielbiam tę serię! Po finale zatęskniłam za bohaterami i cieszę się, że autorka postanowiła wydać kolejną książkę poświęcaną tym razem nie Avery, a braciom Hawthorne. Choć ona również przewija się przez całą historię, to teraz skupiamy się bardziej na przygodach Jamesona oraz Graysona.

Mimo mojej ogromnej miłości zarówno do...

Nadeszła jesień, a z nią ochota na sięganie po historię spowite mrokiem i tajemnicami. Właśnie dlatego skusiłam się na lekturę „Belladonny” - powieści przepełnionej gotyckim klimatem i wieloma zmarłymi duszami. To książka o śmierci oraz życiu, miłości do osoby, której się nienawidzi i próbie odnalezienia swojego miejsca na ziemi.

„Don't resent me when I've only just gotten you, please, for I am what makes this world beautiful”

Porozmawiajmy o wątku romantycznym w tej książce, który totalnie mnie pochłonął! Śmierć jako love interest głównej bohaterki??? 🥰🥵😮‍💨 Pierwszy raz spotkałam się z tym, aby Śmierć był bohaterem z krwi i kości (choć może w tym przypadku z cieni?). Już od początku czułam między nim, a Signą dużo chemii. Przez całą książkę nie byłam pewna czy główną bohaterkę widzę z nim, czy z Sylasem, dlatego tym bardziej jestem usatysfakcjonowana zakończeniem. Zwłaszcza, że - przyznaję - nie spodziewałam się tego, co się wydarzyło.

„You are bolder than the sun, Signa Farrow, and it’s time that you burn”

Miałam jednak parę zastrzeżeń co, do postaci Signy, która momentami była bardzo irytująca i niestety nie grzeszyła mądrością 🙄 Natomiast nie wypłynęło to bardzo na moje odczucia względem całej książki. Wciąż świetnie się bawiłam i nie mogłam doczekać rozwiązania zagadki.

„Belladonnę” naprawdę dobrze mi się czytało. Podczas lektury czułam gotycki i mroczny klimat kreowany przez autorkę. Zakończenie może nie było w pełni zaskakujące, ale zaintrygowało mnie na tyle, że nie mogę się doczekać przeczytania drugiego tomu.

[współpraca reklamowa @wydawnictwo_uroboros]

Nadeszła jesień, a z nią ochota na sięganie po historię spowite mrokiem i tajemnicami. Właśnie dlatego skusiłam się na lekturę „Belladonny” - powieści przepełnionej gotyckim klimatem i wieloma zmarłymi duszami. To książka o śmierci oraz życiu, miłości do osoby, której się nienawidzi i próbie odnalezienia swojego miejsca na ziemi.

„Don't resent me when I've only just...