Wygrzebałam dawno temu w antykwariacie i wreszcie zdobyłam się na to, by teraz przeczytać tę rozlatującą się książeczkę.

Trudno tu właściwie stawiać ocenę, bo książka stanowi jedynie zabytek socrealizmu i warto ją czytać najwyżej ze względów poznawczych. Każde z opowiadań przedstawia innego bohatera w innej części świata. Dosyć niezłe są starania, by nadać lokalnego kolorytu poprzez wzmianki o miejscowym jedzeniu albo zwyczajach.

Poza tym wszystko jest bardzo proste. W krajach kapitalistycznych panuje faszyzm, zamordyzm, prawo pięści i pieniądza, w krajach komunistycznych kolektywne działanie gromady pozwala przeciwdziałać intrygom karłów reakcji i bumelantów. Prześladowani rewolucjoniści giną, obowiązkowo wołając "Niech żyje rewolucja" albo "Niech żyje Mao Tse-tung", pozytywni bohaterowie w obliczu problemu wołają śmiało "Towarzysze, tu trzeba działać, trzeba zwołać zebranie". Na końcu albo komunizm zwycięża, albo ma zwyciężyć - bohaterowie, chwilowo jeszcze znękani, spoglądają z nadzieją na powiewający na horyzoncie czerwony sztandar. Każde opowiadanie poprzedza ponadto autentyczny cytat z prasy albo książki, dodający wiarygodności przedstawionym wydarzeniom i sytuacjom.

Interesujące doświadczenie, chwilami zabawne, niektórych pewnie mogłoby rozzłościć.

Wygrzebałam dawno temu w antykwariacie i wreszcie zdobyłam się na to, by teraz przeczytać tę rozlatującą się książeczkę.

Trudno tu właściwie stawiać ocenę, bo książka stanowi jedynie zabytek socrealizmu i warto ją czytać najwyżej ze względów poznawczych. Każde z opowiadań przedstawia innego bohatera w innej części świata. Dosyć niezłe są starania, by nadać lokalnego...