Krótki, ale jakże męczący esej (bo tak chyba trzeba określić książkę Tessona), traktujący w zamierzeniu o Iliadzie i Odysei. W teorii miały to być zapewne lekkie, zaprawione poezją, luźne rozważania o obu homeryckich eposach, ich świecie, uniwersalności przesłania Odysei i Iliady czy ich znaczeniu we współczesnym świecie etc. W praktyce Tesson napisał dość grafomański tekst, zaprawiony licznymi powtórzeniami, nieścisłościami, z dość luźnym podejściem do historii antyku i filologii antycznej. Ani nie dowiemy się tu specjalnie o Antyku jako takim, ani o mitologii greckiej, ani o historii eposów. Niespecjalnie Tessona interesuje również literacka strona Iliady i Odesei-wychodząc choćby od strony analizy formalnej tekstu. Autor oferuje nam za to liczne wtręty i komentarze w niejasny często sposób odnoszące się do aktualnej polityki, problemów społecznych czy ekologicznych (najczęściej dotyczących francuskiego podwórka, co czyni aluzje nieco mniej zrozumiałymi). Po co te często wątpliwej jakości komentarze w tekście o antycznych eposach? Nie wiem, ale sprawiają one, że miejscami rozważania o antyku i literaturze przechodzą w kwasi publicystyczny felieton. Ogólnie "Lato z Homerem" sprawia wrażenie z jednej strony teksu wysilonego, z drugiej niedopracowanego, niedbale zredagowanego (stąd liczne powtórzenia i błędy merytoryczne). Tesson nie jest takiego typu erudytą jak na przykład Patrick Deville, nie mówiąc już o nieodżałowanym Umberto Eco. Nawiązania do poezji i literatury-owszem są, ale dlaczego tylko do francuskiej? Jeśli chodzi o powtórzenia i błędy-autor jak mantrę powtarza, niemalże w każdym z rozdziałów przeciwstawiając współczesną zgniliznę i dekadencję świata (według autora oczywiście), antyczną werwę i energię Hellenów, którzy to "dwa i pół tysiąca lat temu...". Do czego odnosi się to stwierdzenie? Czy pisząc rozważania o eposach Homera, autor odnosi się do świata klasycznej Grecji V w. p.n.e., zapominając, że świat przedstawiony w eposie jest światem Achajów z epoki mykeńskiej? Czy też zapomina, ze Homer żył w VIII w p.n.e., a domniemana wojna trojańska wydarzyła się około 1200 r. p.n.e.? Pisząc o świecie eposów, o antycznej Grecji, jej mitologii czy domniemanych ideałach Greków, Tesson stosuje liczne uproszczenia, to co niewygodne pomija, to co mu pasuje do narracji uwypukla, wyolbrzymia jedne, a pomniejsza inne zjawiska, co nie przydaje książce powagi.
Koniec końców po lekturze tej książki można sobie zadać pytanie: po co ją napisano? Doprawdy nie potrafię odpowiedzieć na to pytanie. Mogę co najwyżej domniemywać, że Tesson siedząc na Cykladach, nudził się nieco i chciał zachwycić świat swą erudycją i przenikliwością oraz zmysłem poetyckim. Wyszło średnio...

Krótki, ale jakże męczący esej (bo tak chyba trzeba określić książkę Tessona), traktujący w zamierzeniu o Iliadzie i Odysei. W teorii miały to być zapewne lekkie, zaprawione poezją, luźne rozważania o obu homeryckich eposach, ich świecie, uniwersalności przesłania Odysei i Iliady czy ich znaczeniu we współczesnym świecie etc. W praktyce Tesson napisał dość grafomański...