Pod koniec ubiegłego roku miałam okazję po raz pierwszy zetknąć się z piórem Wandy Siubieli i wówczas była to „dziecięca” odsłona jej warsztatu, gdyż książka przeznaczona była młodszemu czytelnikowi. Tym razem mamy do czynienia z młodzieżową historią, która nie ustępuje swojej poprzedniczce, za to ma szansę zjednać autorce nastoletnich czytelników.

Pochłonęłam ten tytuł w jeden wieczór, nie mogąc oderwać się od lektury. Pierwsze rozdziały płynęły mi przyjemnie powoli, gdyż akcja z czasem zaczęła nabierać tempa. Jednak takie rozwiązanie pozwoliło mi poznać lepiej główną bohaterkę i jej świat. Odkryć to, co bliskie jej sercu, patrzeć jak jej młode i niedoświadczone jeszcze serce otwiera się na świat, wielu jego aspektach. Natomiast później Wanda Siubiela zaserwowała mi istny rollercoaster, który sprawił, że mam ochotę na więcej. I cichutko liczę, że jeszcze będzie mi dane spotkać się z Weroniką i pozostałymi bohaterami, bo po prostu ta historia nie może mieć takiego zakończenia!

Autorka zachwyciła mnie swoim piórem przy pierwszym spotkaniu i tym razem nie było inaczej. Przyjemnie płynęło mi się przez treść książki, chłonęłam każde wystukane przez autorkę słowa i delektowałam się opisami miejsc, które były bliskie głównej bohaterce. Nie brakło w tej książce pikanterii pod postacią wulgaryzmów, które wkradają się w życie Weroniki bardzo brutalnie, raniąc niemal fizycznie. I o ile w większości książek rażą mnie takie wstawki, tutaj odnalazły się świetnie. Podkreśliła nimi autorka brutalność świata, a szczególnie pewnych jego zakamarków oraz to, jak łatwo takimi słowami zranić drugiego człowieka. Powiadają bowiem, że słowa potrafią ranić mocniej niż czyny – i to widać w tej książce bardzo dobrze.

Oczywiście nie brak w tej historii również tych pozytywnych elementów, które dają nadzieję, że zawsze po burzy nastaje słońce. Wandzie Siubieli udało się nimi zrównoważyć mrok i ból oraz nadać w ten sposób tej historii naturalności. Można uwierzyć, że mogłaby wydarzyć się naprawdę.
Nie mogłoby też zabraknąć w takiej opowieści miłości. I to różnych jej oblicz – miłości rodzina do dziecka, brata do siostry, czy też tej romantycznej, które przecież są częścią życia każdego z nas.

Podobały mi się również kreacje bohaterów. Każdy z nich jest inny, ale to, co ich wszystkich łączy, to fakt, iż autorka wykreowała ich tak, że wydają się prawdziwi. Jakby byli z krwi i kości, a nie tuszu i papieru. Każdy z nich odgrywa w tej historii swoją rolę i gdyby kogoś zabrakło, ta opowieść wiele by straciła.

Łączka Czarna kostka to przyjemna i wciągająca powieść młodzieżowa, która przypadnie również do gustu starszym czytelnikom. Autorka porusza w niej wiele ważnych kwestii i czyni to tak, że przemówią do niejednego umysłu i zmusza do refleksji nad tym, co jest w naszym życiu ważne i o co warto walczyć. A przy okazji sprawią, że miło upłynie nam wieczór, czy dwa… Polecam.

Pod koniec ubiegłego roku miałam okazję po raz pierwszy zetknąć się z piórem Wandy Siubieli i wówczas była to „dziecięca” odsłona jej warsztatu, gdyż książka przeznaczona była młodszemu czytelnikowi. Tym razem mamy do czynienia z młodzieżową historią, która nie ustępuje swojej poprzedniczce, za to ma szansę zjednać autorce nastoletnich czytelników.

Pochłonęłam ten tytuł w...