Jedna z najlepszych muzycznych biografii ever. Triumf wielkiego dziennikarstwa i dowód na to, że publicystyka może się obronić mimo, że autor jest skażony brakiem obiektywizmu. Bo David Buckley obiektywny nie jest i nawet takiego nie próbuje udawać. Od dziecka był zagorzałym fanem Kraftwerku. Tyle, że przede wszystkim jest profesjonalistą, dziennikarzem w dobrym starym stylu – wie, że prawda jest najciekawsza. Dlatego mimo głębokiej i gorącej miłości do kwartetu z Düsseldorfu, stać go na krytycyzm wobec swoich bohaterów. Przygląda się im z wielu stron. Dzięki temu ich obraz jest pełny i – jak to zwykle z wybitnymi jednostkami bywa – fascynujący.
Buckely jest znakomitym dziennikarzem. I to nie tylko w swojej specjalizacji. Pisząc „Kraftwerk. Publikation” stanął przed wyjątkowo trudnym zadaniem. Główni bohaterowie jego pracy nie chcieli z nim współpracować. Liderzy Kraftwerku – Ralf Hütter i Florian Schneider – nie zgodzili się na rozmowę. Postawa pozostałych członków „złotego” składu zespołu z lat 1975-1990 – Karla Bartosa i Wolfganga Flüra była bardzo niejednoznaczna. Początkowo Bartos nie chciał rozmawiać. Flür był bardziej otwarty. Poza tym jest jego autobiografia, choć w wyniku procesu sądowego z Hütterem i Schneiderem mocno ocenzurowana. Muzycy pracujący z Kraftwerkiem w pierwszym okresie jego działalności, na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych byli bardziej otwarci. Tyle, że niewiele mieli do powiedzenia. Mogli najwyżej opowiedzieć o pionierskich czasach zespołu i scharakteryzować jego liderów. Buckley musiał więc sięgnąć po nieliczne publiczne wypowiedzi Hüttera i Schneidera oraz posiłkować się wypowiedziami – podobnych jemu – brytyjskich fanów niemieckiej grupy. Tyle, że to fani którzy wiele osiągnęli i nie boją się mówić o tym, jak wielki Kraftwerk miał na ich życie oraz karierę: wybitny grafik, współtwórca oprawy graficznej legendarnej wytwórni płytowej Factory Records i okładek płyt m.in. Joy Division – Peter Saville, wokalista i lider grupy Orchestral Manoeuvres in the Dark – Andy McCluskey oraz założyciela i pierwszego wokalisty Ultravox – John Foxx.
Niechęć Hüttera i Schneidera wobec tego projektu oraz, wynikająca z niej, konieczność „szycia” wypowiedzi okazały się potężnym atutem książki Buckleya. Dzięki temu można jeszcze lepiej zrozumieć tajemniczość Kraftwerku i niejednoznaczność jego liderów. Jednak przede wszystkim „… Publikation” jest czymś więcej niż kolejną biografią słynnego zespołu. Staje się opowieścią o Niemczech i Anglii od końca lat pięćdziesiątych widzianych oczami młodych kontrkulturowców. Dzięki temu społeczno/obyczajowemu kontekstowi możemy jeszcze lepiej zrozumieć fenomen grupy i zjawiska zwanego krautrockiem. Na dodatek książka Buckleya pośrednio staje się hołdem złożonym wielkiemu fanowi kwartetu z Düsseldorfu – Davidowi Bowiemu, którego legendarne płyty z drugiej połowy lat siedemdziesiątych są tu omawiane i analizowane, a wywiady często cytowane.
„Kraftwerk. Publikation” to oczywiście przede wszystkim książka dla fanów zespołu. Napisane z nerwem kompendium wiedzy o tej, jednej z najważniejszych, grup w historii muzyki popularnej. Zresztą słowo grupa nie do końca oddaje jej status. Kraftwerk to zjawisko, które – jeżeli chodzi o wpływ na kulturę masową – można porównać z Beatlesami, Rolling Stonesami, Black Sabbath czy Zeppelinami.
Jednak po książkę Buckleya mogą sięgnąć też ci, którzy za kwartetem z Düsseldorfu nie przepadają, lub jego chłodne brzmienia ich odrzucają. Bo „Kraftwerk. Publikation” to po prostu pasjonująca lektura o – ocierających się o geniusz (nie tylko muzyczny) – wizjonerach oraz kosztach, jakie trzeba ponieść realizując ową wizję. Ludziach fascynujących i niejednoznacznych, których trudno po prostu „lubić”.
Dla popkulturowych snobów i kawiarnianych mądralińskich „Kraftwerk. Publikation” to lektura obowiązkowa; głęboka studnia wiedzy o korzeniach współczesnej popkultury, którą można imponować znajomym przy sojowym latte.
Po prostu znakomita rzecz.

Jedna z najlepszych muzycznych biografii ever. Triumf wielkiego dziennikarstwa i dowód na to, że publicystyka może się obronić mimo, że autor jest skażony brakiem obiektywizmu. Bo David Buckley obiektywny nie jest i nawet takiego nie próbuje udawać. Od dziecka był zagorzałym fanem Kraftwerku. Tyle, że przede wszystkim jest profesjonalistą, dziennikarzem w dobrym starym...