Życie bez kotów byłoby znacznie mniej ciekawe i zabawne. A już na pewno życie bez Kociej Szajki. Bo ta barwna, nietuzinkowa banda wymyślona przez Agatę Romaniuk i urzeczywistniona na ilustracjach Malwiny Hajduk to gwarancja dobrej zabawy i przygody. Nic więc dziwnego, że kolejne tomy serii szybko znikają z księgarskich półek, a każda nowa premiera to okazja do radości. Ostatnio zaś cykl wzbogacił się o kolejny tom pt. Kocia szajka i zaginione bajki. Wiem, że się powtarzam, ale zawsze, gdy próbuję o tej serii opowiedzieć, używam takich określeń jak "błyskotliwa" oraz "zabawna" i jedna z tych cech wynika z drugiej. Autorka bowiem w przemyślany, czasem zaskakujący, ale zawsze wywołujący szeroki uśmiech czytelnika sposób przenosi naszą rzeczywistość do kociego świata. Do jego opisania brawurowo wykorzystuje kocie neologizmy, których z tomu na tom przybywa (moje ulubione to chyba kotoccino czy espresso miauczato), kocie frazeologizmy i przebudowuje elementy ludzkiego świata do potrzeb kotów (koci mecz piłki nożnej, w której do wykorzystania ogona ma prawo tylko bramkarz). Ale cała ta kreacja nie jest tylko sztuką dla sztuki, bo każdy z tomów przygód Kociej Szajki to też interesująca i dobrze pomyślana zagadka kryminalna. Tym razem koty odwiedzają Bielsko-Białą i w czasie wizyty w Studiu Filmów Rysunkowych odkrywają brak niektórych odcinków przygód Reksia. Potem zaczyna się typowa detektywistyczna robota, w czasie której szajka na chwilę gubi swojego małego podopiecznego, a podążając za śladami, odkrywa zaskakującą prawdę. Niezależnie od tego, czy bardziej ujmie nas warstwa komediowa, czy kryminalna, powieść wciąga od pierwszych stron. Co ważne, fabuła wręcz zaprasza do wspólnej zabawy w detektywa i choć z kotami w akcji wszystko się może zdarzyć, czytelnik czuje się zachęcony do współprowadzenia śledztwa i typowania własnych podejrzanych. To fantastyczna wprawka dla najmłodszych miłośników detektywistycznych zagadek. Historię stworzoną przez Agatę Romaniuk wzbogaca cała masa ilustracji Malwiny Hajduk. To dzięki niej swoje oblicza zyskał każdy z kotów i każda z kocic oraz ludzcy bohaterowie. Na mniejszych i całkiem sporych, bo rozkładówkowych ilustracjach widzimy koty w akcji, a ich sympatyczne oblicza przyciągają wzrok. Choć ilustracje są barwne, bardzo podoba mi się ich kolorystyczna spójność. Kocia Szajka jak zawsze ujmuje połączeniem warstwy komediowej z kryminalną. Ma przyjemny, czytelny i niebanalny humor, ciekawą, metodycznie rozwiązywaną zagadką kryminalną, a przede wszystkim nietuzinkowych bohaterów, których nie da się nie lubić. Jest lekka, wciągająca i przy okazji motywuje do główkowania. Wspaniała rozrywka dla małych detektywów i wszystkich miłośników kocich harców, co to uśmiechać lubią się nie tylko pod wąsem. Uwielbiam, mimo że lat mam dużo więcej niż przeciętny jej odbiorca. Według mnie wspólne czytanie Kociej szajki to doskonały pomysł na rodzinną rozrywkę.