Jestem "teenage" świrem, możliwe też, że zatrzymałam się w rozwoju, co wszystko tłumaczy. Dawno bowiem już przekroczyłam górną granicę bycia nastolatką, a mimo to, wciąż lubię oglądać filmy adresowane do tej grupy wiekowej i czasem czytam książki, których bohaterami są często jacyś kilkunastoletni outsiderzy, często skłóceni z rodziną i światem. Ta książka mnie totalnie zaskoczyła, bo pomimo tego, że jej akcja rozgrywa się w późnych latach 50-tych (jest rok 1957, nasza bohaterka Judyta kończy właśnie 16 lat - o raju, pomyśleć, że teraz Judyta ma już ich 80!), to myślenie głównej bohaterki, jej problemy, są zadziwiająco współczesne. Autorka zapobiegawczo (oj szkoda, marzyłam o tym właśnie!) nie opisała tła kulturalnego, słuchanej przez młodzież muzyki, pożądanych wówczas ubrań, sklepów, audycji w radiu, slangu, filmów w kinie, wyglądu meblościanki i tytułów książek na półce, deseru po obiedzie i tego, jak wyglądały lekcje. Byłam tego niesłychanie ciekawa i na to głównie liczyłam. A tu "klops" (jeden z niewielu odniesień do języka ówczesnej młodzieży, wyłapałam też "do dechy" - na tym "młodzieżowa" leksykologia się kończy). Tego chciałam, o tym marzyłam - zobaczyć takie nastoletnie życie w PRL w pełnym anturażu, tymczasem dostajemy zadziwiająco uniwersalną powieść, problemy Judyty i jej przemyślenia można ze swobodą przenieść we współczesne czasy, bez obaw, że będzie "trącić myszką". Poluzowały się oczywiście ramy obyczajowe, ale poza tym Natalii Rolleczek udało się coś prawie niemożliwego - za to brawa.

Jestem "teenage" świrem, możliwe też, że zatrzymałam się w rozwoju, co wszystko tłumaczy. Dawno bowiem już przekroczyłam górną granicę bycia nastolatką, a mimo to, wciąż lubię oglądać filmy adresowane do tej grupy wiekowej i czasem czytam książki, których bohaterami są często jacyś kilkunastoletni outsiderzy, często skłóceni z rodziną i światem. Ta książka mnie totalnie...