Powieść A. J. Cronina trafiła w moje ręce zupełnie przypadkowo. Zostałem zobligowany do przeczytania, ze względu na małą przysługę, bez tej motywacji, zapewne nigdy bym po nią nie sięgnął, ale...nie żałuję. Powieść "Klucze królestwa" prezentuje dobrą i spójną historię. Powstała w 1941 i choć pewne zabiegi literackie dziś można by uznać za banalne powtarzanie schematów, to w momencie powstania bez wątpienia mogły one uchodzić za oryginalne a nawet i zaskakujące. Autor czuje się w wygenerowanym środowisku swobodnie i pisze ze znawstwem. To duży plus. Główny bohater, Ks. Franciszek Chisholm jest wyidealizowany, pełen tęsknot, cierpienia i niewzruszonej wierności. Imię zapewne celowo nawiązuje do Św. Franciszka z Asyżu. Nie wchodząc w szczegóły, można by powiedzieć: lata mijają, ale człowiek się nie zmienia. W kościele nie brakowało i nie brakuje ludzi małodusznych, dorobkiewiczów i karierowiczów. Nie brakuje sadystów bez miłosierdzia, tyranów i katów. Ale gdzieś w tym całym tłumie i tym całym bałaganie, na przełomie wszystkich wieków, pojawiają się postacie, które pozwalają mimo wszystko kościołowi trwać. Nie inaczej jest i w przypadku głównego bohatera powieści. Zarówno Autor jak i Ks. Franciszek marzyli o lepszym świecie, ale pozostali realistami, nierzadko gorzkimi i dosadnymi. Ostatecznie jest to powieść bardziej filozoficzna niż przygodowa, choć urok Orientu nieustannie kusi. Napisana "ku pokrzepieniu serc". Czy polecam: można przeczytać bez obaw.

Powieść A. J. Cronina trafiła w moje ręce zupełnie przypadkowo. Zostałem zobligowany do przeczytania, ze względu na małą przysługę, bez tej motywacji, zapewne nigdy bym po nią nie sięgnął, ale...nie żałuję. Powieść "Klucze królestwa" prezentuje dobrą i spójną historię. Powstała w 1941 i choć pewne zabiegi literackie dziś można by uznać za banalne powtarzanie schematów, to w...