Gdybym mogła to podzieliłabym tę książkę na pół i pierwszą część opowiadającą o przeszłości Daszy i Marcina oraz o ich spotkaniu po latach oceniłabym dość nisko, bo niesamowicie się przy niej wynudziłam, natomiast dalszą część, kiedy już mamy do czynienia ze związkiem ich obojga i wspólną walką o lepsze życie dla Poli oceniłabym dość wysoko. Głównie ze względu na poruszony w nim temat choroby i niepełnosprawności oraz odbicie realiów, z jakimi muszą się zmagać osoby, które cierpią na tego typu problemy.

Bardzo fajnym rozwiązaniem w przypadku tej książki okazało się zastosowanie dwóch narratorów. Możemy poznać historię widzianą oczami Daszy, ale też Marcina i zobaczyć jak każde z nich odbiera sytuacje, z którymi się spotykają. Dasza jako kobieta po rozwodzie ze zbuntowaną nastoletnią córką i Marcin po rozstaniu z kobietą, która żąda od niego alimentów na koty. Razem tworzą mieszankę wybuchową, ale uczą się życia razem, funkcjonowania w polskiej rzeczywistości i starają się stawiać czoła spadającym na nich problemom.

Myślę, że książka spodoba się osobom lubiącym historie miłosne, ja nie jestem ich fanką, dlatego pierwsza połowa książki była dla mnie katorgą. Dopiero później zaczyna się ta część, która pochłonęła mnie bez reszty - wspólne życie, drugie dziecko, problemy, choroba Poli. Podziwiam ludzi, którzy mimo tylu przeciwności losu z uporem dążą do upragnionego celu i są skłonni do tak wielu wyrzeczeń.

To poruszająca książka, jednak nie z kategorii tych, które wyciskają łzy. Działa na nasz umysł i porusza nas do refleksji na temat tego, dlaczego złe rzeczy spotykają dobrych ludzi.

Gdybym mogła to podzieliłabym tę książkę na pół i pierwszą część opowiadającą o przeszłości Daszy i Marcina oraz o ich spotkaniu po latach oceniłabym dość nisko, bo niesamowicie się przy niej wynudziłam, natomiast dalszą część, kiedy już mamy do czynienia ze związkiem ich obojga i wspólną walką o lepsze życie dla Poli oceniłabym dość wysoko. Głównie ze względu na poruszony ...