Kajtuś Czarodziej

Kajtuś to tak naprawdę Antoś... Łobuz, a właściwie to po prostu pechowy, nadaktywny chłopiec. Chce dobrze, ale... zawsze coś.

Postanowił, że będzie czarodziejem. Tak bardzo chciał, tak bardzo się wysilał, tak usilnie o tym myślał, że się udało... Najpierw czarował "przypadkowo", niechcący. Potem się wytrenował, ale świat nie stał się od tego lepszy. Każda próba czarowania kończyła się źle. Świat nie był gotowy na czary.

Każda próba zmiany rzeczywistości z pobudek egoistycznych kończyła się źle. W końcu się nudził lub musiał uciekać przed karą. Nie ma jednak nic za darmo. W końcu jakaś "siła" uwięziła go. I wtedy zrozumiał...

Nie można chcieć dla siebie...

Kajtuś to tak naprawdę Antoś... Łobuz, a właściwie to po prostu pechowy, nadaktywny chłopiec. Chce dobrze, ale... zawsze coś.

Postanowił, że będzie czarodziejem. Tak bardzo chciał, tak bardzo się wysilał, tak usilnie o tym myślał, że się udało... Najpierw czarował "przypadkowo", niechcący. Potem się wytrenował, ale świat nie stał się od tego lepszy. Każda próba czarowania...

Polecam dla dzieci!!!

Polecam dla dzieci!!!

Gdy byłam mała przenosiłam się w świat Kajtusia ;)

Gdy byłam mała przenosiłam się w świat Kajtusia ;)

Bardzo dobra książka. Wciąga nawet jak się jest dorosłym. Jak czytałem sam, to nie podobał mi się zabieg autora, który miał zapewnić spokój dzieciom. Dla mnie to spowodowało za duże luki.

Bardzo dobra książka. Wciąga nawet jak się jest dorosłym. Jak czytałem sam, to nie podobał mi się zabieg autora, który miał zapewnić spokój dzieciom. Dla mnie to spowodowało za duże luki.

Pierwsza książka, którą samodzielnie przeczytałem. I to z cztery razy! Miałem wtedy może...5-6 lat? Jej treść pamiętam do dziś. Z perspektywy czasu stwierdzam, że to kawał niezłej lektury dla dzieci.

Pierwsza książka, którą samodzielnie przeczytałem. I to z cztery razy! Miałem wtedy może...5-6 lat? Jej treść pamiętam do dziś. Z perspektywy czasu stwierdzam, że to kawał niezłej lektury dla dzieci.

Czytałam tę książkę w dzieciństwie, pamiętałam też magiczną atmosferę teatru telewizji. Okazuje się, że jednak bardzo mało pamiętałam samej treści. "Kajtuś Czarodziej" to dzieło bardzo smutne, czasami wręcz przerażające surowością (biorąc pod uwagę, że jest przeznaczone dla dzieci). Zaskoczyły mnie też postaci Murzynka - sługi Kajtusia na zamku, oraz Murzyna boksera, nazwanego dzikusem, który komentuje posiłek słowami "dobra papu". Chyba zburzyłam swoje dziecięce wspomnienia, trochę mi szkoda.

Czytałam tę książkę w dzieciństwie, pamiętałam też magiczną atmosferę teatru telewizji. Okazuje się, że jednak bardzo mało pamiętałam samej treści. "Kajtuś Czarodziej" to dzieło bardzo smutne, czasami wręcz przerażające surowością (biorąc pod uwagę, że jest przeznaczone dla dzieci). Zaskoczyły mnie też postaci Murzynka - sługi Kajtusia na zamku, oraz Murzyna boksera,...

Ukochana książka mojego dzieciństwa.

Ukochana książka mojego dzieciństwa.

O ile jakakolwiek recenzja może być obiektywna to od razu wyraźnie zaznaczam, że w odniesieniu do tej książki moja na pewno nie będzie. Wśród posiadanych przeze mnie książek ta jest moją osobistą perełką. To nie tylko książka mojego dzieciństwa ale początek i przyczyna mojej wielkiej miłości do książek i samodzielnego czytania... a gdyby się głębiej zastanowić również asumpt do pragnienia poznania świata i chęci nauki. Z perspektywy czasu widzę, że to był skok na głęboką wodę i eksperyment obarczony dużym ryzykiem bo przecież zamiast pokochać czytać mogłam tej lektury nie udźwignąć. Nie jest to bowiem typowa literatura dla dzieci (choć uznawana za jej klasyk) ani tekst łatwy i przyjemny - ale ma w sobie absolutną magie, tylko nie taką jaką serwuje się w przygodach bardziej znanego niż "Kajtek", czarodzieja.
Mądra i piękna książka pozwalająca dziecku odkryć siłę wyobraźni, która moim zdaniem bardzo pomaga w życiu, nawet gdy już dorośniemy.

O ile jakakolwiek recenzja może być obiektywna to od razu wyraźnie zaznaczam, że w odniesieniu do tej książki moja na pewno nie będzie. Wśród posiadanych przeze mnie książek ta jest moją osobistą perełką. To nie tylko książka mojego dzieciństwa ale początek i przyczyna mojej wielkiej miłości do książek i samodzielnego czytania... a gdyby się głębiej zastanowić również...

Cudowna książka. To nie Harry Potter pierwszy miał przygody czarodziejskie a Kajtuś - swoją drogą ma niesamowicie dużo różnych przygód osadzonych w realnym świecie... Dużo można się o wyobraźni dzieci dowiedzieć i ich zachowaniu i myśleniu. Cudowna, polecam.

Cudowna książka. To nie Harry Potter pierwszy miał przygody czarodziejskie a Kajtuś - swoją drogą ma niesamowicie dużo różnych przygód osadzonych w realnym świecie... Dużo można się o wyobraźni dzieci dowiedzieć i ich zachowaniu i myśleniu. Cudowna, polecam.

Czy ktoś powiedział, że dorośli nie mogą czytać bajek dla dzieci?
Książka bardzo wpływowej i uznanej postaci pedagogicznej, musiała prędzej czy później trafić w moje łapki. Niestety nieco się na niej zawiodłam. Próbowałam ocenić ją w dwóch punktach widzenia: dziecka i dorosłego. Ostatecznie wyciągam wnioski, że dla dziecka może być dość ciężkim utworem. Owszem niby troszkę fantastyki, czary i te sprawy, lecz utrzymana w bardzo wysokim napięciu, wręcz tragizmie. Taka budowa jest trudna dla odbioru nawet u dorosłej osoby, więc u dziecka tym bardziej. Jeżeli chodzi o fabułę dla dorosłego mała wyszukana, dla dziecka świat Kajtusia może wydać się ciekawy, lecz zarazem może mieszać mu się fikcja z rzeczywistością. Oczywiście porównując do współczesnych bajek, to wydaje się być znakomitą. Jednak wybór należy do nas, jakie bajki dzieciom pokażemy. Nikt nie mówił, że musimy bazować na współczesnej literaturze, która często jest zobrazowana w postaci filmów animowanych. Można pozostać przy tradycyjnych księżniczkach, świnkach itp.

Czy ktoś powiedział, że dorośli nie mogą czytać bajek dla dzieci?
Książka bardzo wpływowej i uznanej postaci pedagogicznej, musiała prędzej czy później trafić w moje łapki. Niestety nieco się na niej zawiodłam. Próbowałam ocenić ją w dwóch punktach widzenia: dziecka i dorosłego. Ostatecznie wyciągam wnioski, że dla dziecka może być dość ciężkim utworem. Owszem niby troszkę...