Dla wszystkich, którzy kiedykolwiek czytywali fan fiction, znaczenie frazy hurt/comfort będzie jasne – tak określa się opowiadania, w których bohatera cierpiącego (fizycznie lub psychicznie, a najlepiej i tak, i tak) pociesza druga osoba, co pozwala na zbudowanie między nimi głębokiej relacji. I „Hurt/Comfort” Weronki Łodygi nie odbiega za bardzo od tego schematu, choć jest tu zdecydowanie więcej elementu comfort niż hurt.

Pewnego wrześniowego poranka osiemnastoletni Artur zostaje w autobusie zaczepiony przez nieznajomego rówieśnika. Chłopak, cierpiący na fobię społeczną, zbywa go, udając osobę głuchą, ale już wkrótce okazuje się, że ów nieznajomy, Janek, jest uczniem tego samego liceum i nie da się zbyć tak łatwo. I taki zarys akcji powinien wystarczyć, bo choć książka Weroniki Łodygi nie zaskakuje, nie jest to jej celem. Jak w każdej komedii romantycznej, potrafimy mniej więcej przewidzieć możliwe zwroty akcji, a zakończenie dla każdego od początku jest jasne. Tym, co wyróżnia debiut Łodygi pośród innych podobnych opowieści, jest wątek LGBT+ - bo tym razem, w roli głównej, występuje para homoseksualnych bohaterów.

Powieści dla młodzieży, które poruszają temat orientacji seksualnej, jej odkrywania i radzenia sobie z nią w niekoniecznie otwartym społeczeństwie, cieszą się ostatnimi laty dużą popularnością. Do tej pory na półkach księgarń lądowały przede wszystkim książki zagraniczne, takie jak „Twój Simon” czy „Alan Cole nie jest tchórzem”. Moda ta dociera jednak powoli do Polski, gdzie szlaki przetarła Natalia Osińska ze swoim cyklem „Fanfik”, i to właśnie jej rekomendację znajdziemy na okładce „Hurt/Comfort”.

Siłą debiutanckiej powieści Weroniki Łodygi są bohaterowie. Dobrze nakreśleni, ze swoimi wadami i zaletami, z charakterem, dla których orientacja jest tylko dodatkiem, a nie elementem definiującym. Janek i Artur są swoimi przeciwieństwami, które oczywiście świetnie się dopełniają – i tak ten pierwszy jest towarzyskim, odważnym, niebojącym się mówić o swojej tożsamości kolorowym ptakiem. Artur zaś to introwertyk, zmagający się z trudną sytuacją rodzinną i zaburzeniem – i tu plus dla autorki, bo nie są to (najczęściej chyba spotykane) ani zaburzenia odżywiania, ani depresja – których historię czytelnik odkrywa aż do ostatnich stronic książki. Na drugim planie wyróżniają się dwie postacie kobiece, czyli Magda, przyjaciółka Artura, i Anita, nieszczęśliwie w nim zakochana koleżanka z klasy. I choć ta pierwsza jest trochę schematycznie nakreśloną „najlepszą przyjaciółką geja”, która pomaga mu odnaleźć się w skomplikowanych relacjach społecznych, tak ta druga ma całkiem ciekawie zarysowaną historię. I w końcu nastolatki zachowują się i mówią jak nastolatki, a nie przebrani w młodzieżowe kostiumy dorośli.

Autorka porusza wiele ważnych tematów, bliskich pewnie każdemu młodemu człowiekowi: orientację seksualną, skomplikowane relacje rodzinne i rówieśnicze, strach przed brakiem akceptacji, brak zrozumienia, ale też przyjaźń czy pierwsze poważne związki. Jej styl jest bardzo lekki, gawędziarski, miejscami zabawny, więc powieść czyta się szybko, miło i przyjemnie. Łodyga wszystkie wątki starannie zamyka, choć nie zaszkodziłoby akcji, gdyby kilka z nich zostawić otwartych (vide zakończenie i wątek grupy youtuberów). W „Hurt/Comfort” nie znajdziemy wielkich dramatów i dobrze – powieści poruszające temat osób LGBT+ bardzo często opowiadają o prześladowaniu, samobójstwie, życiowych dramatach, dlatego dobrze przeczytać też coś innego, co trochę pocieszy i z nadzieją pozwoli spojrzeć na świat.

Widać, że dla Weroniki Łodygi reprezentacja jest bardzo ważna, dlatego na kartach jej książki znajdziemy dużo więcej nieheterenormatywnych postaci niż w przeciętnej powieści młodzieżowej, a każdy bohater będzie miał zupełnie inną sytuację rodzinną. Momentami może to trochę drażnić i wydawać, ale po latach przemilczania lub bardzo jednostronnego pokazywania pewnych tematów w literaturze młodzieżowej, taka tendencja wydaje się być usprawiedliwiona.

„Hurt/Comfort” Weroniki Łodygi to idealna lektura na deszczowe, jesienne wieczory – można ją porównać do miękkiego, otulającego kocyka. To książka miła, zabawna i pełna ciepła, w której nie dzieje się nic tak naprawdę złego, która skutecznie poprawi humor i pozwoli na chwilę zapomnieć o własnych problemach. Sprawnie napisana, w lekki sposób poruszająca ważne tematy młodzieżówka – czy można chcieć czegoś więcej?

Agata Sikora