Narratorem, a zarazem bohaterem kolejnej pasjonującej książki Mariusza Bylińskiego jest, jak sam siebie skromnie nazywa, „staromodny, obrzydliwie nudny typ, który uroił sobie, że ma coś ważnego do powiedzenia”. Co tym razem chce nam powiedzieć? Czy opowiada o tym, czym są słowa i jak człowiek niezwykły ich dar wykorzystuje? Czy szuka swojego miejsca w świecie czy może w nieskończoności? Czy wędruje we wspomnienia czy w przyszłość? Czy w labiryncie życia i słów odnajduje coś jeszcze?
Świat Jego opowieści to świat zbudowany z fragmentów wspomnień, refleksji, pasjonujących skojarzeń literackich i kulturowych, przeczuć, zadumy ,opisów stanów wewnętrznych, , historii z dzieciństwa, doświadczeń poważnych i urokliwie zabawnych . A wszystko ,o czym opowiada Włóczęga szukający Nieskończoności, dopełnione zostaje niekiedy anegdotą, niekiedy filozoficzną refleksją o życiu , ludziach, historiach nie- dokończonych….
Zasadą porządkującą ten niecodzienny świat jest pamięć. Każdy rozdział tej powieści o wyrafinowanym poczuciu humoru, niekiedy przesyconej niewielkim jadem ironii, jest tworzywem, a także ziarenkiem, z którego wyrosnąć może ciąg dalszy niezwykłych opowieści, opowieści nigdy nie- dokończonych.
Czy zatem „staromodny, obrzydliwie nudny typ, który uroił sobie, że ma coś ważnego do powiedzenia” powiedział coś ważnego? Tak i dlatego każdy, kto oczekuje od literatury czegoś więcej niż tylko rozrywki, powinien tę powieśc przeczytać.

Narratorem, a zarazem bohaterem kolejnej pasjonującej książki Mariusza Bylińskiego jest, jak sam siebie skromnie nazywa, „staromodny, obrzydliwie nudny typ, który uroił sobie, że ma coś ważnego do powiedzenia”. Co tym razem chce nam powiedzieć? Czy opowiada o tym, czym są słowa i jak człowiek niezwykły ich dar wykorzystuje? Czy szuka swojego miejsca w świecie czy ...