Muszę przyznać, że utwór ten zrobił na mnie dość duże wrażenie. Często jest on porównywany z "Cierpieniami młodego Wertera" i kiedyś był lekturą szkolną. Sięgnąłem po niego zaciekawiony pierwowzorem bohatera bajronicznego - konceptu powszechnie znanego w literaturze.
Tytułowy “Giaur”, który oznacza niewiernego według wyznawców islamu, jest dumny, energiczny, aktywny, nie respektuje zasad innego kraju, w którym przyszło mu żyć. Potrafi namiętnie kochać i z całego serca nienawidzić. Wystarczy pomyśleć, jak mocno to kontrastuje z bohaterem werterowskim.
W tych moich małych “recenzjach”, nieudolnych wypocinach, staram się zawsze wskazać, co mnie najbardziej zaciekawiło i zaskoczyło. Co rezonowało z moim wewnętrznym ja. W tym wypadku była to zemsta, która nie przynosi żadnego ukojenia, a wręcz wprowadza w stan apatii. Główny bohater, po dokonaniu zemsty za zabicie jego kochanki, przebywa w klasztorze. Nie żałuje, nie szuka odkupienia i rozgrzeszenia. Może jego początkowe intencje były inne ale czuć tylko wielką gorycz i brak poczucia sensu w tym jego przebywaniu w klasztorze. Jest to bardzo ciekawa postawa skrajnego indywidualizmu.
Bardzo ciekawe jest życie samego autora, którego losy posłużyły jako wzorzec dla kreowanych przez niego bohaterów. Sam fakt, że mówimy o bohaterze bajronicznym, a nie o “bohaterz giaurowskim” wiele nam mówi o George’u Bayronie.
Sama powieść poetycka “Giaur” to apoteoza miłości i wolności. Niestety samą miłość i główną postać kobiecą jest ukazana z perspektywy wyłącznie męskiej. Szkoda, że postać Laili nie została rozbudowana. Warto również dodać, że główny przeciwnik Giaura - Hassan jest postacią niejednoznaczną. Wydaje się być on kochającym mężczyzn, zranionym przez zdradę i przymuszonym przez tradycję islamską do ukarania swej żony. Po jej śmierci nie potrafi się odnaleźć mimo, że podążą drogą nakazaną mu przez religię.
Nie zrozumiałem motywu z oddaniem pierścienia. Czemu to było dla niego ważne?
Szkoda, że polska literatura wydaje się bardziej czerpać z bohatera werterowskiego, a nie bajronicznego. Drugoplanowy bohater w postaci Jacka Soplicy mnie nie przekonał.

Trudne słowa:
Odaliska - biala niewolnica w haremie
Kiosk daw. altana ogrodowa
Kołpak -daw. wysoka czapka bez daszka o cylindrycznym lub stożkowatym kształcie, futrzana lub obszyta futrem, noszona w średniowieczu przez Tatarów,
Janczarka - długa strzelba
Kulbaka - siodło wojskowe
Wardulacha -- upiory muzulmanskie
Kalajer - mnich grecki z zakonu św. Bazylego.
Opoka - skaliste podłoże
Sztukmistrz - człowiek pokazujący sztuki akrobatyczne, cyrkowe
Wawrzyn - nazywany także laurem, drzewem laurowym
Pozierać - spojrzeć od czasu do czasu

Cytaty, które chciałbym zapamiętać:
"Bo mezny ze wzgarda na smierc poziera" 34 str
"Bo mnie oddała serce, skarb sieroty,
Jedyny, którym nie rządzą despoty"
"Ty byłaś, Ty jesteś najbardziej umiłowanym szaleństwem mego życia"
“Bo choć dla czasu staje się nicością, ona jest dla mnie całą wiecznością.”

Muszę przyznać, że utwór ten zrobił na mnie dość duże wrażenie. Często jest on porównywany z "Cierpieniami młodego Wertera" i kiedyś był lekturą szkolną. Sięgnąłem po niego zaciekawiony pierwowzorem bohatera bajronicznego - konceptu powszechnie znanego w literaturze.
Tytułowy “Giaur”, który oznacza niewiernego według wyznawców islamu, jest dumny, energiczny, aktywny, nie...