Miłość aż po grób. Jedno zdanie, a jakby wraz z biegiem czasu stawało się coraz mniej prawdziwe. Cecilia wraca w rodzinne strony kiedy okazuje się, że jej rodzice odeszli. Razem. We wspólnym łóżku. Połączeni miłością do ostatnich chwil. Mimo, że oboje byli już sędziwego wieku i mocno schorowani dziewczyna nie dowierza w fakt, że równocześnie zabrała ich naturalna śmierć. João z kolei od lat samotnie zajmuje sie chorym synem. Jedyną szansą na poprawę jest kosztowna terapia w Chinach. Mężczyzna będący weterynarzem łapie się wszystkiego co możliwe by uzbierać ogromną sumę pieniędzy. Nie tylko czytając takie historie, ale i słysząc je dookoła pierwszą myślą jest niesprawiedliwość. Drugą z kolei pytanie ile jest w stanie unieść jeden człowiek i ile poświęcić dla drugiego. Chociaż początkowo nie mogłam połączyć w żaden sposób losów tej dwójki to z biegiem wydarzeń ogarniał mnie coraz większy smutek. Bo to smutna historia, pełna wzruszeń. Pokazująca nie tylko prawdziwą miłość o jakiej się marzy, ale też oddanie dla bliskich. Nie znajdziecie w niej wartko płynącej akcji i narastającego napięcia, ale na pewno mnóstwo emocji. Emocji, które towarzyszą nam wszystkim, bo to samo życie pisze takie scenariusze. Zakończenie i wyjaśnienie całej historii przyprawiło mnie o nie jedną łzę. Szczerze polecam!