Sprawnie napisana i dość solidna w treści, niestety po lekturze pozostawia niedosyt. Po pierwsze kompletnie pomija pierwsze 30 lat życia Barbarossy. Po drugie przedstawia wygładzony wizerunek cesarza. Wies zbyt często bagatelizuje liczne okrucieństwa, bezsensowny upór, fatalne decyzje i seryjne klęski (jak zupełnie poronione próby inwazji na Sycylię w sojuszu z Pizą w 1163-64, czy utknięcie pod obleganą Ankoną w 1168 roku - tyle, że o doniosłości tych wydarzeń dowiedziałem się z innych książek). Moim zdaniem brakuje tu chłodnego podejścia, za wiele jest emocji i peanów. Po trzecie trafiają się drobne błędy rzeczowe, chociaż może to bardziej kwestia kiepskiego tłumaczenia (np. str. 50 i informacja "o wypędzeniu Rogera II ze swojego kraju" - nic takiego nie miało miejsca).

Przed lekturą warto mieć w jednym palcu historię polityczną dwunastowiecznej Europy, w przeciwnym razie szybko można pogubić się w nieco chaotycznej narracji autora. Całość pisana jest ze stricte niemieckiej perspektywy. Dlatego brakuje czasem istotnego kontekstu dla działań Barbarossy - np. kilku zdań o interwencji Bizancjum w Italii w latach 50-tych, czy informacji o zhołdowaniu przez niego Pomorza Zachodniego w 1181 roku. Z narracji Wiesa nie do końca można też zrozumieć na czym polegał ciągnący się od dekad spór cesarzy z Królestwem Sycylii i jak przełomowy w tym kontekście był ślub cesarskiego syna z dziedziczką tego tronu.

W konsekwencji autor buduje ciekawy, ale ostatecznie mało przekonujący obraz Barbarossy, który "wielkim cesarzem był". Nie do końca jednak wyjaśnia źródła jego wielkości, poza osobistą charyzmą i prestiżem zbudowanym w Rzeszy. Brakuje tu zestawienia dokonań cesarza z mniej udanymi poprzednikami i analizy tego, co jednak się zupełnie nie udało. Dostajemy za to cały rozdział o początkach rycerstwa w Niemczech i jego etosie. Podsumowując, przydałaby się bardziej naukowa biografia tego frapującego cesarza, który zmitrężył trzy dekady na próbie restytucji praw cesarskich w Italii.

6,5/10

Sprawnie napisana i dość solidna w treści, niestety po lekturze pozostawia niedosyt. Po pierwsze kompletnie pomija pierwsze 30 lat życia Barbarossy. Po drugie przedstawia wygładzony wizerunek cesarza. Wies zbyt często bagatelizuje liczne okrucieństwa, bezsensowny upór, fatalne decyzje i seryjne klęski (jak zupełnie poronione próby inwazji na Sycylię w sojuszu z Pizą w...