"Frankie" to urocza, pełna ciepła, humoru i toski opowieść o przyjaźni człowieka z kotem. Przyjaźni, która rozpoczyna się dość nietypowo.

Frankie spacerując po okolicy spostrzegł, że w opuszczonym domu pali się światło. Z lekką obawą postanowił zajrzeć do środka. Zobaczył tam starszego mężczyznę, który stał na krześle i "bawił się" sznurkiem przywiązanym do sufitu. Frankie pierwszy raz widział tak piękny sznurek i poczuł całym sobą, że chciałby dołączyć do tej zabawy. To jednak ewidentnie nie spodobało się lokatorowi opuszczonego domu, który spostrzegł, że kocur na niego gapi. Mężczyzna porzucił "zabawę" i wyszedł na zewnątrz. Frankie dostał w głowę czymś ciężkim i stracił przytomność. Obudził się w opuszczonym domu. Tak właśnie rozpoczęła się ta nietypowa i jedyna w swoim rodzaju przyjaźń. Przyjaźń bezdomnego kota, który potrafił rozmawiać z ludźmi (jest narratorem książki) i mężczyzny, który stracił sens życia po śmierci żony.

Książka jest szalenie urocza i mądra. Pod płaszczykiem prostej i zabawnej historii, kryje w sobie wiele prawd o życiu. Porusza temat depresji, śmierci, tęsknoty i samotności w bardzo delikatny, ujmujący emocjonalnie sposób. Podczas lektury wiele razy odczuwałam wzruszenie, by za moment poczuć niepohamowaną radość rozlewającą się po serduchu. To w jaki sposób Autorzy łączą humor z przeżyciami emocjonalnie trudnymi jest nie do opisania. Myślę, że trzeba to po prostu poczuć 🥹🥺😊

Reasumując, ta krótka historia przyjaźni kota i człowieka to rollercoaster uczuć. Pomimo ogromnego ładunku emocjonalnego jest w niej nietypowa lekkość. Rozczula i wzrusza dając przy tym mnóstwo szczęścia i radości. Polecam 🤍 warto!

"Frankie" to urocza, pełna ciepła, humoru i toski opowieść o przyjaźni człowieka z kotem. Przyjaźni, która rozpoczyna się dość nietypowo.

Frankie spacerując po okolicy spostrzegł, że w opuszczonym domu pali się światło. Z lekką obawą postanowił zajrzeć do środka. Zobaczył tam starszego mężczyznę, który stał na krześle i "bawił się" sznurkiem przywiązanym do sufitu. Frankie...