Powieść Stanisława Lema z 1958 roku. To ważne, bowiem mimo upływu czasu nie zdezaktualizowała się, nawet technologicznie – jedynie w zakresie książek drukowanych i tablic z kredą.
Fabuła jest prosta i rozkręca się powoli. Na tytułowej planecie ląduje w nieplanowany sposób statek kosmiczny z sześcioma naukowcami, określanymi ich specjalnościami – doktor, cybernetyk, chemik, fizyk, inżynier i koordynator. W trakcie akcji pojawia się imię tylko jednego z nich. Większa jej część to opis ich wędrówek, pieszych i zmotoryzowanych w różne strony od miejsca lądowania i przygód oraz spostrzeżeń, z których zrazu wydaje się nie wynikać nic uporządkowanego. Polaryzuje się także grupa – od najmniej skłonnego do używani przemocy doktora – do zajmujące przeciwstawne stanowisko inżyniera.
Także pierwsze kontakty z tubylcami nie wydają się prowadzić do niczego, co mogłoby wyjaśnić to, co widzieli uczestnicy wyprawy i w czym uczestniczyli.
Nawet swego rodzaju otoczenia statku niewiele wyjaśnia. Jednym słowem pozorny chaos, ale jak to u Lema rodzi się z nie go jak nie porządek, to przynajmniej ciekawe spostrzeżenia i wyjaśnienia przynajmniej niektórych zjawisk.
Już w 1958 Lem odkrył potęgę informacji, którą jeszcze wielokrotnie prezentował w swoich dziełach, m.in. w „Kongresie futurologicznym”. Wskazał, jak można za jej pomocą sterować społecznościami a nawet historią. Zauważył różne zagrożenia związane z postępem technicznym oraz potencjalnie atrakcyjnie ścieżki, prowadzące jednakże do opłakanych skutków, np. odpowiednik manipulacji genetycznych. Pokazał, że inne cywilizacje – jeśli istnieją – mogą rozwijać się nieliniowo i nierównomiernie w porównaniu z ludzkością. A więc być w pewnym zakresie wyżej zaawansowanymi, a w innym przeciwnie. No i podkreślił kwestie związane z trudnością a nawiązaniem kontaktu (również motyw typowy dla jego twórczości). Jeśli nawet to się uda, to trudno o porozumienie wobec sytuacji zupełnie innego poziomu świadomości obu grup.
Znakomita lektura mistrza, aczkolwiek rozwijająca się bardzo powoli.
Przeczytane w ramach wyzwania marcowego – książka autorstwa jednego z literackich patronów lat 2021-2024.

Powieść Stanisława Lema z 1958 roku. To ważne, bowiem mimo upływu czasu nie zdezaktualizowała się, nawet technologicznie – jedynie w zakresie książek drukowanych i tablic z kredą.
Fabuła jest prosta i rozkręca się powoli. Na tytułowej planecie ląduje w nieplanowany sposób statek kosmiczny z sześcioma naukowcami, określanymi ich specjalnościami – doktor, cybernetyk, chemik,...