Moja wiedza na temat II wojny światowej jest znikoma, tak samo jak o innych wydarzeniach z historii Popski i świata. Znam podstawowe fakty, bez wielu szczegółów. Spowodowało to, że nie miałam świadomości kim była Irena Sendlerowa. A była to osoba naprawdę niezwykła. Dokonała czegoś, czego nikt nie dokonał na taką skalę i co wydaje się wręcz niemożliwe - wręcz masowa pomoc w czasach masowej zagłady.

Książka jest dokumentem życia tej postaci, jej świadectwem i pomnikiem. Poprzez zbiór artykułów, relacji, wspomnieni listów od wielu świadków uświadamia czytelnika ile siostra Jolanta zrobiła dla poszczególnych ludzi i ile to znaczyło dla społeczności żydowskiej. Irena Sendlerowa zrobiła to co uważała, że powinna i nie domagała się podziękowań i laurów, które otrzymała po wielu latach.

To wszystko powoduje, że po lekturze tej książki człowiek czuje smutek i wzruszenie, ale również szczęście, że pomimo ciężkich czasów wojny ludzie potrafili pomóc sobie nawzajem.

Jedynym minusem książki jest nadmierna próba wystawienia pomnika pani Irenie, która wydaje się wymuszona. Pomnik oczywiście się należy, jest to faktem niezaprzeczalnym i właśnie dlatego mnie to raziło podczas czytania - ta postać broni się sama sobą, swoją postawą i czynami. Wystarczyłoby skupić się na faktach i relacjach świadków, każdy czytelnik samodzielnie wystawi indywidualny pomnik Irenie Sendlerowej.

Moja wiedza na temat II wojny światowej jest znikoma, tak samo jak o innych wydarzeniach z historii Popski i świata. Znam podstawowe fakty, bez wielu szczegółów. Spowodowało to, że nie miałam świadomości kim była Irena Sendlerowa. A była to osoba naprawdę niezwykła. Dokonała czegoś, czego nikt nie dokonał na taką skalę i co wydaje się wręcz niemożliwe - wręcz masowa pomoc w...