Rewelacyjna. Polecam

Rewelacyjna. Polecam

W tej książce wszystko idzie nieco pod prąd typowej literatury pisanej przez "ocaleńców" z Holokaustu. Grupę Żydów w Żółkwi pod Lwowem przechowuje bowiem w piwnicy swego domu obywatel II RP pochodzenia niemieckiego. W czasie wojny pan Beck został volksdeutschem, co pozwolił o mu udzielić schronienia w sytuacji braku podejrzeń ze strony Niemców.

Ale z drugiej strony do jego domu dokwaterowano Niemców, którzy wieczorami wracali z mordowania Żydów. A ich "bohaterskie" relacje z tego, opijane alkoholem, słyszą świetnie ukryci w piwnicy. Każdy własny odgłos może ich zdradzić. Słyszą zaś m.in. ze Niemcy pytają podczas popijaw Becka, czy przypadkiem nie chowa u siebie Żydów....

A sami ukrywani nie tworzą bynajmniej żadnej jedności. Jest wśród nich antypatyczna para bogaczy, których stać - początkowo - na kupowanie pieczonych kurczaków, którymi.... oczywiście nie dzielą się z towarzyszami niedoli. Dochodzi też do nieporozumień i na innym tle. Raz wynosząc z piwnicy kubeł z nieczystościami w nocy ojciec Klary spotka pijanego Niemca-domownika z góry...

A jakby było tego mało, pewnym razem w domu Becków wybucha pożar, który.... ale to już trzeba doczytać!

Wspaniała, przerażająca, a zarazem optymistyczna relacja z "czasów pogardy", świetnie spisana przez kilkunastoletnią wtedy Klarę... Must read literatury Holokaustu (zamiast tego "popowego" śmiecia wypełniającego księgarnie)

W tej książce wszystko idzie nieco pod prąd typowej literatury pisanej przez "ocaleńców" z Holokaustu. Grupę Żydów w Żółkwi pod Lwowem przechowuje bowiem w piwnicy swego domu obywatel II RP pochodzenia niemieckiego. W czasie wojny pan Beck został volksdeutschem, co pozwolił o mu udzielić schronienia w sytuacji braku podejrzeń ze strony Niemców.

Ale z drugiej strony do jego...

Skończyłam czytać. Rozejrzalam się wokół siebie i pomyślałam sobie że jestem szczęśliwym człowiekiem. Żyję w wolnym kraju. Moi bliscy są zdrowi i bezpieczni. Mam dom i pracę. Nie brakuje mi chleba. Takie książki ,,prostuja" życie. Moje kłopoty to błahostki.
Takie książki pokazują, że ludzie są dobrzy i źli. Bez względu na narodowość czy wyznanie. A wojna wyzwala okrucieństwo w ludziach.

Zacytuję fragment ,,poprawionego" tekstu kolędy :
Przybiezeli do Betlejem pasterze
Żyd nie żyje, kulkę dostał
Wisi na drzewie
Anieli grają, krew po ziemi scieka
Było parę kropel, teraz cała rzeka

Przybiezeli do Betlejem pasterze
Prezent od Jezusa, prezent od Jezusa
Leży pod drzewem.....
Żydowskie truposze, ojciec, matka stara ....
Gdy ich zabijali... śmiechu było...co niemiara

Polecam

Skończyłam czytać. Rozejrzalam się wokół siebie i pomyślałam sobie że jestem szczęśliwym człowiekiem. Żyję w wolnym kraju. Moi bliscy są zdrowi i bezpieczni. Mam dom i pracę. Nie brakuje mi chleba. Takie książki ,,prostuja" życie. Moje kłopoty to błahostki.
Takie książki pokazują, że ludzie są dobrzy i źli. Bez względu na narodowość czy wyznanie. A wojna wyzwala...

Czy można żyć na paru metrach w bunkrze pod ziemia w 18 osób dłużej niż parę godzin? Czy można zachować to co ludzkie do końca? Czy można wybaczyć? A jak żyć potem? O tym i zagładzie Żydów podczas II wojny światowej jest ta książka. Klara, główna bohaterka siedząc w zamknięciu nawet zażartowała, że Ci co szukają ekstremalnych przeżyć zapraszam do bunkra. Niby tylko się siedzi i mało robi... ...ale to Niby, bo psychicznie się upada, tym bardziej mając nad sobą wrogich SS-manów. Jedna Rodzina, a bylo takich bardzo mało, narażając codziennie życie własne niosła pomoc tym, którzy za pochodzenie skazani byli na śmierć.
A po wojnie i wyzwoleniu? Nadal ciężko i marna pomoc, a nawet przejściowe obozy dla uchodźców... (Hmm, coś nam to mówi?)
POLECAM!!!
...a ŻYDZI to znaczy "OBCY"->tak Egipcjanie nazywali synów Izraela;

Czy można żyć na paru metrach w bunkrze pod ziemia w 18 osób dłużej niż parę godzin? Czy można zachować to co ludzkie do końca? Czy można wybaczyć? A jak żyć potem? O tym i zagładzie Żydów podczas II wojny światowej jest ta książka. Klara, główna bohaterka siedząc w zamknięciu nawet zażartowała, że Ci co szukają ekstremalnych przeżyć zapraszam do bunkra. Niby tylko się...

Zawsze mam dreszcze kiedy czytam opowieści ludzi z tamtego okresu. Wzruszając, szokująca, pozostawia ślad w umyśle na długi okres. Kolejny raz nie mogę pojąć jak to wszystko mogło się wydarzyć i to całkiem nie dawno a my sobie żyjemy w zupełnie innym świecie.

Zawsze mam dreszcze kiedy czytam opowieści ludzi z tamtego okresu. Wzruszając, szokująca, pozostawia ślad w umyśle na długi okres. Kolejny raz nie mogę pojąć jak to wszystko mogło się wydarzyć i to całkiem nie dawno a my sobie żyjemy w zupełnie innym świecie.

Niesamowita, poruszająca... Polecam!

Niesamowita, poruszająca... Polecam!

Autobiografia, choć spisana w tej formie dużo po wojnie, to oparta na pisanym ówcześnie pamiętniku, Clary Kramer jest w anglojęzycznym świecie bardzo znana. W Polsce – prawie wcale. Zastanawiałem się, dlaczego? Jedyna odpowiedź, która przyszła mi do głowy to strach. Strach polskich historyków i mediów przed niewiarą gawiedzi, że świat jest po prostu bardziej skomplikowany niż tego wymagają dzisiejsza zero-jedynkowa percepcja odbiorców. “Clara’s war” to blisko trzysta stron lęku, wiary, modlitwy, śmierci, dramatu. Świat Clary Kramer nie jest jednowymiarowy. Chyba dlatego ta książka jest w Polsce tak mało znana. A szkoda.

Dużo więcej na temat tej książki na http://www.czytam.skutecki.pl/?p=285

Autobiografia, choć spisana w tej formie dużo po wojnie, to oparta na pisanym ówcześnie pamiętniku, Clary Kramer jest w anglojęzycznym świecie bardzo znana. W Polsce – prawie wcale. Zastanawiałem się, dlaczego? Jedyna odpowiedź, która przyszła mi do głowy to strach. Strach polskich historyków i mediów przed niewiarą gawiedzi, że świat jest po prostu bardziej skomplikowany...

Książka pełna cierpienia. Zachęcająca do przemyślenia pewnych spraw. Pokazuje jak cierpieli ci ludzie. Zachęcam do przeczytania.

Książka pełna cierpienia. Zachęcająca do przemyślenia pewnych spraw. Pokazuje jak cierpieli ci ludzie. Zachęcam do przeczytania.

Wspaniała książka,napisana na podstawie wspomnień,Żydowskiej nastolatki Clary Kramer.Clara za namową swojej matki,piszę dziennik podczas ukrywania się w bunkrze, pod podłogą domu volksdeutscha i zagorzałego antysemity Walentego Becka.Beck,jego żona i córka,okazali się ludźmi o wielkim sercu.Książka jest o wszystkim,o odwadze,bohaterstwie,miłości,poświeceniu,nadziei.Jest też o zbrodni,sadyzmie,tchórzostwie i zwykłej ludzkiej podłości.Polecam!

Wspaniała książka,napisana na podstawie wspomnień,Żydowskiej nastolatki Clary Kramer.Clara za namową swojej matki,piszę dziennik podczas ukrywania się w bunkrze, pod podłogą domu volksdeutscha i zagorzałego antysemity Walentego Becka.Beck,jego żona i córka,okazali się ludźmi o wielkim sercu.Książka jest o wszystkim,o odwadze,bohaterstwie,miłości,poświeceniu,nadziei.Jest też...

Książka bardzo ciekawa, Klara wraz z siedemnaściorgiem innych ukrywających się Żydów miała naprawdę dużo szczęścia, że udało im się "wyjść cało" z tych wszystkich niepewnych chwil. Dobroć serca pana Becka i jego żony nie miała granic, cudowni ludzie, którzy nie zważając na zagrożenie własnych żyć potrafili nieść pomoc ludziom, których większość uważała za zarazę. Szkoda, że nie było w tym czasie więcej ludzi mających odwagę i serce by ukryć choć jednego Żyda; ale nie, większość wolała wierzyć w podsycane przez innych historie jakie to osoby tej nacji są złe i brudne, większość jako naiwni i bez serca woleli donieść albo i własnoręcznie pozbyć się "problemu". Przez takich ograniczonych ludzi w samej Żółkwi z 5,000 Żydów zostało zaledwie 50-u (już nie wspominając o ogólnej liczbie zabitych) choć i tak jest to niesamowite, że w ogóle komuś się udało przeżyć...

Zachęcam do czytania tego typu książek, bo można się z nich wiele dowiedzieć i dzięki nim pamięć o tych wszystkich ludziach pozostanie na długo.

Książka bardzo ciekawa, Klara wraz z siedemnaściorgiem innych ukrywających się Żydów miała naprawdę dużo szczęścia, że udało im się "wyjść cało" z tych wszystkich niepewnych chwil. Dobroć serca pana Becka i jego żony nie miała granic, cudowni ludzie, którzy nie zważając na zagrożenie własnych żyć potrafili nieść pomoc ludziom, których większość uważała za zarazę. Szkoda, że...