Historia jedna z wielu, młodość, zauroczenie i potem problemy. Bardzo dobrze napisana, czyta się ekspresowo.

Historia jedna z wielu, młodość, zauroczenie i potem problemy. Bardzo dobrze napisana, czyta się ekspresowo.

Bardzo smutna a zarazem wzruszająca, prawdziwa historia. Losy kobiety której przewrotna sytuacja polityczna zablokowała powrót do ojczyzny. Bardzo pozytywnie zaskoczyła mnie ta książka, ponieważ sądziłam że będzie dużo mniej emocjonalna. Tymczasem dostajemy bardzo intensywną dawkę uczuć ciężkich, czasami aż trudnych do przetrawienia. Smutek, współczucie, żal a w końcu radość i nadzieja na lepsze jutro. Wzruszyłam się czytając ją. Jedno z lepszych świadectw dziejów powojennych.

Bardzo smutna a zarazem wzruszająca, prawdziwa historia. Losy kobiety której przewrotna sytuacja polityczna zablokowała powrót do ojczyzny. Bardzo pozytywnie zaskoczyła mnie ta książka, ponieważ sądziłam że będzie dużo mniej emocjonalna. Tymczasem dostajemy bardzo intensywną dawkę uczuć ciężkich, czasami aż trudnych do przetrawienia. Smutek, współczucie, żal a w końcu...

Wspomnienia kobiety, która dała się oszukać młodzieńczemu porywowi serca. Z miłości za mężczyzną przejechała cały kontynent tylko po to by na końcu tej podróży znaleźć nieszczęście. Cena, którą przyszło jej zapłacić za, typowy przecież, młodzieńczy brak rozsądku, była okrutna i w żaden sposób nieadekwatna. Piękna i wzruszająca historia, dobrze spisana i zredagowana.

Wspomnienia kobiety, która dała się oszukać młodzieńczemu porywowi serca. Z miłości za mężczyzną przejechała cały kontynent tylko po to by na końcu tej podróży znaleźć nieszczęście. Cena, którą przyszło jej zapłacić za, typowy przecież, młodzieńczy brak rozsądku, była okrutna i w żaden sposób nieadekwatna. Piękna i wzruszająca historia, dobrze spisana i zredagowana.

Poruszające świadectwo...pożyczyłam tę książkę żeby sprawić przyjemność osobie, która mi ją poleciła nie mając zbytnio ochoty jej czytać. Skończyłam ją jeszcze tego samego wieczora i długo nie mogłam zasnąć. To jedna z książek, po której przeczytaniu człowiek nie jest już taki sam - piękna, poruszająca do głębi.

Poruszające świadectwo...pożyczyłam tę książkę żeby sprawić przyjemność osobie, która mi ją poleciła nie mając zbytnio ochoty jej czytać. Skończyłam ją jeszcze tego samego wieczora i długo nie mogłam zasnąć. To jedna z książek, po której przeczytaniu człowiek nie jest już taki sam - piękna, poruszająca do głębi.

Książka jest świadectwem jak sama Renee wyznaje : „Napisałam i opowiadam wam o swoim życiu, ale ciągle nie mogę uwierzyć, że to wszystko mi się przydarzyło” . To niesamowita historia i niezwykły los kobiety, Francuzki, która padła ofiarą młodzieńczej miłości i stalinowskiego reżimu. Jestem pełna podziwu i szacunku dla Renee Villancher za jej odwagę, wytrwałość i t ą ogromną nadzieję, na spełnienie jej największego marzenia . Książka, którą warto przeczytać. Gorąco polecam!

Książka jest świadectwem jak sama Renee wyznaje : „Napisałam i opowiadam wam o swoim życiu, ale ciągle nie mogę uwierzyć, że to wszystko mi się przydarzyło” . To niesamowita historia i niezwykły los kobiety, Francuzki, która padła ofiarą młodzieńczej miłości i stalinowskiego reżimu. Jestem pełna podziwu i szacunku dla Renee Villancher za jej odwagę, wytrwałość i t ą...

"Napisałam i opowiadam wam o swoim życiu, ale ciągle nie mogę uwierzyć, że to wszystko mi się przydarzyło. A jednak ten koszmar to prawda." ⠀
⠀
Przeczytanie tego cytatu spowodowało silną potrzebę przeczytania książki. Gdyby nie moja kuzynka, pewnie nigdy bym na nią nie trafiła...
Nie zawiodłam się... Lektura trzymająca w napięciu od początku o końca. ⠀
Młoda Francuzka poznaje obywatela ZSRR i po wielu negocjacjach wyjeżdża do krainy szczęścia i wszelkiego dobra. Niestety, kraina ta okazuje się być Jej wielkim nieszczęściem. Mąż ma inną żonę i córkę, bije i wyzywa, a Renée nie może już wrócić do swojej ukochanej Francji. Spotkało Ją wiele krzywd i łez. Smutek i niedowierzanie to emocje które które towarzyszyły mi przez większą część tej opowieści. Wiele zdarzeń nie powinno mieć miejsca. Na szczęście los pozwala Renée po 57 latach na obczyźnie powrócić na chwilę do Francji i zasnąć spokoju ducha. ⠀

"Napisałam i opowiadam wam o swoim życiu, ale ciągle nie mogę uwierzyć, że to wszystko mi się przydarzyło. A jednak ten koszmar to prawda." ⠀
⠀
Przeczytanie tego cytatu spowodowało silną potrzebę przeczytania książki. Gdyby nie moja kuzynka, pewnie nigdy bym na nią nie trafiła...
Nie zawiodłam się... Lektura trzymająca w napięciu od początku o końca. ⠀
Młoda Francuzka...

Gdyby „Moje skradzione życie” było powieścią, to uznałabym, że autorka straciła umiar zsyłając tak wiele nieszczęść na swą Bogu ducha winną bohaterkę. Los nie może być przecież aż tak niesprawiedliwy! Jednak wspomnienia Renée Villancher nie są wynikiem fantazji, a opowieścią o jej tragicznym życiu. Życiu, które było rezultatem miłości do pięknego Iwana. Młoda Francuska wyruszając z rosyjskim mężem i ich córeczką do Związku Radzieckiego miała obiecany raj. Obiecanki…

Na miejscu okazuje się, że Iwan nie jest takim człowiekiem, jakim jawił się we Francji. Mąż staje się największym elementem koszmaru. Życie w maltretowaniu psychicznym i fizycznym, w skrajnym ubóstwie, w beznadziei powrotu do ojczyzny doprowadzą kobietę na skraj rozpaczy, do próby samobójczej. Życie w komunistycznym kraju, gdzie każda osoba mająca jakikolwiek związek ze „zgniłym” Zachodem może być uznana za wroga ludu, życie w rosyjskiej wiosce, gdzie jeszcze w 2003 roku nie ma w domach bieżącej wody ani kanalizacji, gdzie rząd przez kilka miesięcy potrafi nie wypłacać niskiej renty (zatem nawet po rozpadzie ZSRR nie można marzyć o podróży do Francji),to codzienność dla kobiety, której jedna decyzja zaważyła negatywnie na całym jej dalszym życiu. Mało tego. Z 19 latką w podróż podążyła jej matka, która zamierzała jedynie odwieźć córkę i pomóc urządzić się jej w obcym kraju. Niestety, żelazna kurtyna zapadła za obiema. Właściwie za trzema, licząc malutką Lubę.

Ze względu na fakt, iż książka „Moje skradzione życie” jest bezpośrednią relacją kobiety, której celem nie było samo w sobie pisarstwo, a przedstawienie swojej historii (i nie została zredagowana przez żadną utalentowaną w tym zakresie osobę),nie może ta pozycja podlegać kryteriom oceny jako sztuka. Ocena książki to w głównej mierze skala zaskoczenia, emocji i współczucia, jakie wywołuje ciężkie życie głęboko nieszczęśliwej kobiety.

Wydaje nam się, że znamy sytuację na świecie, a tak naprawdę los poszczególnych społeczeństw, żyjących niemal po sąsiedzku, potrafi wywołać szok i niedowierzanie.

Serdecznie polecam książkę „Moje skradzione życie”. Mnie historia Renée Villancher skradła serce i pozostanie w nim na zawsze.

Gdyby „Moje skradzione życie” było powieścią, to uznałabym, że autorka straciła umiar zsyłając tak wiele nieszczęść na swą Bogu ducha winną bohaterkę. Los nie może być przecież aż tak niesprawiedliwy! Jednak wspomnienia Renée Villancher nie są wynikiem fantazji, a opowieścią o jej tragicznym życiu. Życiu, które było rezultatem miłości do pięknego Iwana. Młoda Francuska...

Prawdziwa historia.
Młodość potrzebuje spontaniczności. Ale w życiu jeszcze potrzebujemy szczęścia. Bardzo go potrzebujemy.
Książka uczy nas, żebyśmy cieszyli się z tego co mamy. Warto ją przeczytać, żeby sobie to uświadomić. A czyta się szybciutko.

Prawdziwa historia.
Młodość potrzebuje spontaniczności. Ale w życiu jeszcze potrzebujemy szczęścia. Bardzo go potrzebujemy.
Książka uczy nas, żebyśmy cieszyli się z tego co mamy. Warto ją przeczytać, żeby sobie to uświadomić. A czyta się szybciutko.

Wstrząsająca, wzruszająca, nieprawdopodobna historia,która wydarzyła się naprawdę. Jedna zła decyzja i zniszczone całe długie życie. Płakałam nad tą książką.

Wstrząsająca, wzruszająca, nieprawdopodobna historia,która wydarzyła się naprawdę. Jedna zła decyzja i zniszczone całe długie życie. Płakałam nad tą książką.

+/-

+/-