Kompendium „Dywizje grenadierów pancernych 1939-1945” stanowi formę przejściową pomiędzy opracowaniem historycznym, a albumem. Nie jest to książka, którą można oceniać jak beletrystykę, a opis na okładce właściwie mówi o niej wszystko, więc lepiej skupić się na tym, co ją wyróżnia. Wstęp teoretyczny ma tu raptem trzy strony, toteż kluczowe są poszczególne podrozdziały zawierające charakterystyki dywizji. Autor stworzył tu schemat, którego trzyma się przez całą książkę: nazwa, rys historyczny, kolejni dowódcy, znaki dywizyjne i opis wybranego sprzętu, który był wykorzystywany. Co do samych opisów to w większości są one skrótowe, niekiedy lakoniczne - z wyjątkiem kilku wybranych, bardziej znanych jednostek („Grossdeutschland”, „Fuhrer-Begleit”). Pod tym względem przypomina to nieco rozbudowaną encyklopedię.
Warto zwrócić uwagę na stronę graficzną. Każdy podrozdział opieczętowany jest wspomnianymi rysunkami używanego sprzętu, ale także skrótowo podanymi parametrami oraz symbolicznym komentarzem autora. Dodaje to ogólnego kolorytu publikacji, choć w przypadku zobrazowania całego pułku wydaje się to niepotrzebne, bo w praktyce dostajemy pół strony zajęte takimi samymi malunkami, które właściwie nic nie wnoszą. O ile pokazanie drobnych dodatków jest czymś interesującym, ponieważ są to elementy unikatowe dla każdej dywizji, o tyle akurat to rozwiązanie jest zbędne. Za to dużą zaletą jest ostatnie kilka stron zestawiających numerację pojazdów (tak opancerzonych, jak „specjalnych”) z ich nazwami zwyczajowymi. Przydatny drobiazg.
Ogólnie mówiąc, książka jest ciekawa, ale nie wydaje się być pozycją niezbędną dla miłośników militariów i/lub Drugiej Wojny. W czasach Internetu, do większości fotografii mamy dostęp w dwa kliknięcia, a opisy losów kolejnych dywizji można łatwo znaleźć choćby w Wikipedii. Autor nie przedstawia nam też żadnych fascynujących teorii ani nieznanych wcześniej faktów, więc „Dywizje grenadierów pancernych 1939-1945” jedynie porządkują informacje dotyczące pewnego wycinka sił zbrojnych III Rzeszy. Jeśli ktoś szuka zdjęć z epoki – polecam prawdziwy album. Jeżeli zaś interesują go szczegóły dotyczące wyposażenia, szkolenia i przebiegu służby wybranej jednostki operacyjnej – polecam konkretną monografię.

Kompendium „Dywizje grenadierów pancernych 1939-1945” stanowi formę przejściową pomiędzy opracowaniem historycznym, a albumem. Nie jest to książka, którą można oceniać jak beletrystykę, a opis na okładce właściwie mówi o niej wszystko, więc lepiej skupić się na tym, co ją wyróżnia. Wstęp teoretyczny ma tu raptem trzy strony, toteż kluczowe są poszczególne podrozdziały...