Błądzić jest rzeczą ludzką, a ten nie popełnia błędów kto nic nie robi. Główna bohaterka powieści Katarzyna Skrocka wydaje się, że w swoim życiu tych błędów popełnia aż zanadto. Wychowywana przez matkę mieszka w małej wsi, do szkoły dojeżdża. Ma plany na przyszłość, chce zdać maturę i zostać nauczycielką. Jednocześnie marzy o życiu w mieście i "wielkim świecie". Lata sześćdziesiąte w których przyszło jej żyć, ustrój państwowy nie sprzyjają jej zamierzeniom. Dodatkowym minusem jest jej mało odpowiedzialna postawa i w moim odczuciu brak wdzięczności dla tego co ma.
Niestety tak już w życiu bywa, że każdy z nas musi popełnić swoje własne błędy, by z nich wyciągnąć właściwe wnioski. Kasia jednak mam wrażenie, nie do końca wie czego tak naprawdę chce.
W jej życiu obecny jest Marcin, chłopak ślepo zapatrzony i bezgranicznie zakochany w dziewczynie. To dla niej stara się zrobić wiele, by ich wspólne życie było bliskie ideału jaki upatrzyła sobie Skrocka.
Jest gotów na sporo poświęceń, ale w granicach rozsądku.
Wycieczka do Warszawy i przypadkowe spotkanie z Lukasem Stawskim doprowadzają do ucieczki Kasi z kraju i potęgują jej nieodpowiedzialne decyzje.
Dodatkowym minusem okazują się być jej korzenie i pochodzenie, które stanowią barierę nie do pokonania w jakże dla niej obcym kraju jakim jest Anglia.
Powieść bardzo mi się podobała, choć momentami kręciłam z dezaprobatą głową nad bezmyślnością i brakiem dojrzałości bohaterki. Jednego jednak nie mogę jej odmówić i za to ją podziwiam. Za jej odwagę i upartość w dążeniu do obranego celu, za jej drogę do spełnienia marzeń. Polecam!

Błądzić jest rzeczą ludzką, a ten nie popełnia błędów kto nic nie robi. Główna bohaterka powieści Katarzyna Skrocka wydaje się, że w swoim życiu tych błędów popełnia aż zanadto. Wychowywana przez matkę mieszka w małej wsi, do szkoły dojeżdża. Ma plany na przyszłość, chce zdać maturę i zostać nauczycielką. Jednocześnie marzy o życiu w mieście i "wielkim świecie"....