Daje 4 ponieważ bardzo się zawiodłam. Po przeczytaniu 1 i 2 części ucieszyłam się, że powstały dwie kolejne, które bardzo mi się podobały. Naiwność bohaterki była jak dla mnie aż niewiarygodna (a dziewczyna ma 19 lat i szykuje się do matury, chce być nauczycielką więc nie jest głupia) . Zdaję sobie sprawę, że ludzie żyjący w komunistycznej Polsce byli odcięci praktycznie od świata, ale wyjazd do kraju zachodniego z człowiekiem, którego zna się kilka dni to nawet teraz wydaje się szalone. Mam nadzieję, że 4 część będzie lepsza.

Daje 4 ponieważ bardzo się zawiodłam. Po przeczytaniu 1 i 2 części ucieszyłam się, że powstały dwie kolejne, które bardzo mi się podobały. Naiwność bohaterki była jak dla mnie aż niewiarygodna (a dziewczyna ma 19 lat i szykuje się do matury, chce być nauczycielką więc nie jest głupia) . Zdaję sobie sprawę, że ludzie żyjący w komunistycznej Polsce byli odcięci praktycznie od...

Książkę przeczytalam dzięki Book Tourowi zorganizowanemu przez bloga "Czytam dla przyjemności". Ta książka różni się od dwóch poprzednich części. Nie ma tu podziału na dwa okresy czasowe, tzn. okres współczesny i czasy II wojny światowej. Wszystko rozgrywa się w latach 60-tych. Akcją jest rok 1967-1968. Dowiadujemy się z powieści o życiu córki Trudy - Katarzyny Skrockiej. Która mieszka razem z matką w Barwinach. Przygotowuje się do zdania matury gdyż chce zostać nauczycielką i pomóc ciężko pracującej w PGR-e matce. Kobiety żyją skromnie i biednie. Kasia jest ambitną dziewczyną którą ciagnie do wielkiego świata. Marzy o życiu w dużym mieście i chce podróżować po świecie. Rodzina Trudy chce wyjechać do RFN - u ale Truda nie chce tam jechać. Kasia nie może zrozumieć co trzyma jej matkę w Barwinach. Wie, że tutaj nie będzie miała lepszego życia. Dopiero wycieczka Kasi do Warszawy zmieni jej życie. Poznaje na niej przystojnego Lukasa, który przyjechał do Warszawy z Londynu. Dziewczynie podoba się Lukas. Jest zauroczona jego zaradnością i pewnością siebie. Imponuje jej to że on na wszystko może sobie pozwolić. Jak dalej potoczą się losy Kasi? Czy uda jej się spełnić swoje marzenia? Kogo wybierze Kasia - Marcina czy Lukasa? Dowiecie się tego czytając tą część Mazurskiej sagi. Bardzo polecam tą książkę. Przeżyjecie z nią niezapomniane chwile.

Książkę przeczytalam dzięki Book Tourowi zorganizowanemu przez bloga "Czytam dla przyjemności". Ta książka różni się od dwóch poprzednich części. Nie ma tu podziału na dwa okresy czasowe, tzn. okres współczesny i czasy II wojny światowej. Wszystko rozgrywa się w latach 60-tych. Akcją jest rok 1967-1968. Dowiadujemy się z powieści o życiu córki Trudy - Katarzyny Skrockiej....

Błądzić jest rzeczą ludzką, a ten nie popełnia błędów kto nic nie robi. Główna bohaterka powieści Katarzyna Skrocka wydaje się, że w swoim życiu tych błędów popełnia aż zanadto. Wychowywana przez matkę mieszka w małej wsi, do szkoły dojeżdża. Ma plany na przyszłość, chce zdać maturę i zostać nauczycielką. Jednocześnie marzy o życiu w mieście i "wielkim świecie". Lata sześćdziesiąte w których przyszło jej żyć, ustrój państwowy nie sprzyjają jej zamierzeniom. Dodatkowym minusem jest jej mało odpowiedzialna postawa i w moim odczuciu brak wdzięczności dla tego co ma.
Niestety tak już w życiu bywa, że każdy z nas musi popełnić swoje własne błędy, by z nich wyciągnąć właściwe wnioski. Kasia jednak mam wrażenie, nie do końca wie czego tak naprawdę chce.
W jej życiu obecny jest Marcin, chłopak ślepo zapatrzony i bezgranicznie zakochany w dziewczynie. To dla niej stara się zrobić wiele, by ich wspólne życie było bliskie ideału jaki upatrzyła sobie Skrocka.
Jest gotów na sporo poświęceń, ale w granicach rozsądku.
Wycieczka do Warszawy i przypadkowe spotkanie z Lukasem Stawskim doprowadzają do ucieczki Kasi z kraju i potęgują jej nieodpowiedzialne decyzje.
Dodatkowym minusem okazują się być jej korzenie i pochodzenie, które stanowią barierę nie do pokonania w jakże dla niej obcym kraju jakim jest Anglia.
Powieść bardzo mi się podobała, choć momentami kręciłam z dezaprobatą głową nad bezmyślnością i brakiem dojrzałości bohaterki. Jednego jednak nie mogę jej odmówić i za to ją podziwiam. Za jej odwagę i upartość w dążeniu do obranego celu, za jej drogę do spełnienia marzeń. Polecam!

Błądzić jest rzeczą ludzką, a ten nie popełnia błędów kto nic nie robi. Główna bohaterka powieści Katarzyna Skrocka wydaje się, że w swoim życiu tych błędów popełnia aż zanadto. Wychowywana przez matkę mieszka w małej wsi, do szkoły dojeżdża. Ma plany na przyszłość, chce zdać maturę i zostać nauczycielką. Jednocześnie marzy o życiu w mieście i "wielkim świecie"....

Cóż można powiedzieć o cyklu?Zdecydowanie "wart grzechu"Polecam

Cóż można powiedzieć o cyklu?Zdecydowanie "wart grzechu"Polecam

Przyznam się szczerze, że po dwóch pierwszych częściach nie bardzo chciało mi się czytać kolejną, tym bardziej, że przewidywałam, że tu nie będzie żadnych wspomnień wojennych :) Na szczęście dałam szansę tej pozycji.
Jest świetna, czasy PRL przedstawione w taki sposób, że prawie czułam jak powróciły :(
Każda kolejna książka coraz lepsza, gratuluję Pani Małgorzacie i jestem ciekawa co czeka mnie w ostatniej części historii o Mazurach.

Przyznam się szczerze, że po dwóch pierwszych częściach nie bardzo chciało mi się czytać kolejną, tym bardziej, że przewidywałam, że tu nie będzie żadnych wspomnień wojennych :) Na szczęście dałam szansę tej pozycji.
Jest świetna, czasy PRL przedstawione w taki sposób, że prawie czułam jak powróciły :(
Każda kolejna książka coraz lepsza, gratuluję Pani Małgorzacie i...

Jest to trzecia część cyklu „Zapach Mazur” Małgorzaty Manelskiej.
Akcja opowieści rozgrywa się w latach sześćdziesiątych, gdy główna bohaterka – Kasia Skrocka przygotowuje się do matury. Dziewczyna mieszka z mamą (jej ojciec nie żyje) w małym domku pod lasem na mazurskiej wsi w Barwinach. Kaśka codziennie dojeżdża autobusem do Szczytna, gdzie uczy się na nauczycielkę. Kasia nie znosi wsi i nieustannie namawia mamę na przeprowadzkę do miasta, gdzie ta mogłaby pracować w fabryce. Tuż przed maturą dziewczyna udaje się na wycieczkę do Warszawy. Spragniona wielkiego świata zachłystuje się przybyłym z Londynu - Lukasem Stawskim. Co wyniknie z tej znajomości?

Wszystko w tej opowieści toczy się niespiesznie. Autorka w bardzo dobry sposób odzwierciedliła życie na wsi w tamtych latach. Niestety mnie ta opowieść nie porwała, podobnie jak sama bohaterka. Młoda dziewczyna, która na początku wydawała się bardzo samodzielna i odpowiedzialna okazała się w rzeczywistości bardzo niedojrzała i naiwna. Najzwyczajniej Kaśki nie byłam w stanie polubić i zrozumieć.
Jak dla mnie zachwiana w tej pozycji jest też proporcja pomiędzy opisami i dialogami. Opisów niestety było za dużo przez co było nudnawo. Miałam wrażenie jakbym czytała nudny pamiętnik o tym co wydarzyło się w poszczególnych dniach, w którym Kaśka bez przerwy narzekała na swój los.
Książkę oceniam na 5,5 pkt.

Jest to trzecia część cyklu „Zapach Mazur” Małgorzaty Manelskiej.
Akcja opowieści rozgrywa się w latach sześćdziesiątych, gdy główna bohaterka – Kasia Skrocka przygotowuje się do matury. Dziewczyna mieszka z mamą (jej ojciec nie żyje) w małym domku pod lasem na mazurskiej wsi w Barwinach. Kaśka codziennie dojeżdża autobusem do Szczytna, gdzie uczy się na nauczycielkę....

Powieść miałam okazję przeczytać, dzięki Book Tour, które zorganizował blog Czytam dla przyjemności.
Z niecierpliwością czekałam na dalsze losy bohaterów. Co prawda myślałam, że dalej będą z perspektywy Trudy, Elzy i pozostałych bohaterów, tymczasem poznałam historię widzianą oczyma Kasi Skrockiej. Bohaterka jest młodziutką dziewczyną, ma swoje plany i marzenia. Ciekawa jest świata, marzy o podróżach. Chciałaby się wyrwać z Barwin, zamieszkać w mieście. Tymczasem przygotowuje sie do matury, spotyka z Marcinem. Pewnego dnia udaje się na wycieczkę do Warszawy, gdzie poznaje Lucasa Stawskiego. Ten wyjazd zmienia wszystko.... Co? Kim jest Lucas? Co z Marcinem? Tego dowiecie się czytając powieść, do czego serdecznie Was zachęcam.

Powieść czyta się bardzo szybko powiedziałabym nawet za szybko. Ostatnia strona spowodowała, że jestem jeszcze bardziej ciekawa, co będzie dalej. Jak potoczą się dalsze losy bohaterów....
Uwielbiam pióro Autorki i te emocje, które nam daje. Fabula powieści ukazała nam również stosunki miedzyludzkie jakie w tych czasach panowały, życzliwość sasiedzką, wspólne spotkania w domach i opowiesci doroslych. Serce rosło, teraz tak rzadko ludzie chcą sie spotykać. W Dotyku Mazur ukazany został tez szacunek do starszych.
Bohaterowie zostali wspaniale wykreowani. Maja zarowno wady, jak i zalety. Razem z Kasią przeżywałam jej przygotowania do egzaminu, czułam jej radość... Bardzo dobrze ją rozumiałam, aczkolwiek nie zawsze pochwalałam jej decyzje. Kasia nie była idealna. Marcin, Lucas również w pewien sposób stali mi się bliscy.

Nie przedłużając, powiem jedno: przeczytajcie sami i dowiedzcie się, co się wydarzyło na Mazurach. Polecam.

Powieść miałam okazję przeczytać, dzięki Book Tour, które zorganizował blog Czytam dla przyjemności.
Z niecierpliwością czekałam na dalsze losy bohaterów. Co prawda myślałam, że dalej będą z perspektywy Trudy, Elzy i pozostałych bohaterów, tymczasem poznałam historię widzianą oczyma Kasi Skrockiej. Bohaterka jest młodziutką dziewczyną, ma swoje plany i marzenia. Ciekawa...

"(...) chcę do wielkiego świata, innego, kolorowego. Mam dość wsi, lasu wyobistej drogi prowadzącej pod górkę i monotonii życia."

Młodość ma to do siebie, że czuje więcej i mocniej. Działa emocjonalnie i impulsywnie, podejmuje pochopne decyzje pod wpływem chwili.
I część "Dotyku Mazur" przenosi nas w lata sześćdziesiąte XX wieku. Poznajemy młodziutką Kasię, córkę Trudy, a późniejszą matkę Artura. Choć znamy już pobieżnie jej losy z poprzednich części, to i tak z zapartym tchem czytamy o motywach postępowania tej bohaterki. I jeśli miałabym jednym słowem wytłumaczyć jej zachowanie, to byłby to właśnie rzeczownik młodość.

"Jesień jest w Barwinach tą porą roku, kiedy mieszkańcy gromadzą się wieczorami w domach i długo w noc snują rozmowy."

Trudno żyło się w powojennej Polsce, zwłaszcza mieszkańcom wsi. Były to miejsca pozbawione większości wygód, gdzie pracowano w pocie czoła na kawałek chleba. Jedyną rozrywkę stanowiły spotkania z sąsiadami, kultywowane zwłaszcza w okresie jesienno-zimowym, gdy długie wieczory uniemożliwiały wykonywanie prac polowych. Choć nie były to zbyt wyszukane formy spędzania wolnego czasu, to dla większości okazywały się wystarczające.
Jedynie młodzi z entuzjazmem rwali się do wielkiego świata, zwłaszcza takie niespokojne duchy jak Kasia.

"Każdy chłonął wzrokiem to, co było wyświetlane na ekranie, ponieważ dzięki niemu mógł na chwilę opuścić swój mały barwiński świat, ograniczony do szarej pegeerowskiej rzeczywistości (...)"

Dziewczyna od samego początku czuła się inna i nie mogła znaleźć sobie miejsca. Wychowana w szacunku dla starszych odczuwała z powodu swojego wewnętrznego rozdarcia wyrzuty sumienia. Z jednej strony ciągnęło ją do wielkiego świata, zaś z drugiej pragnęła zdobyć wykształcenie, by w końcu móc odciążyć matkę w utrzymaniu domu.
Postawiona przed wyborem waha się, ale ostatecznie do głosu dochodzą porywy serca.

"Nie potrzebowałam narzeczonego, który miałby mnie kontrolować i ograniczać."

Mimo zrozumienia dla młodzieńczych wybryków nie mogę pogodzić się z tym, co zrobiła Kasia.
A może jestem już w takim wieku, że jej zachowanie wydaje mi się nie na miejscu? Wszyscy się dziwili temu, co zrobiła: Tereska, Truda, Marcin, dziwię się i ja. Ale czy rzeczywiście tak trudno zrozumieć jej motywację?
Trudno mi ocenić czy naprawdę była to miłość, myślę, że więcej światła w tej kwestii rzuci druga część "Dotyku Mazur". Na chwilę obecną zastanawiam się czy Kasia po prostu nie zachłysnęła się wielkimi światem i możliwościami jakie daje pieniądz w ręku.

"Człowiek nie sznurek, wszystko wytrzyma (...) I pogodę, i niepogodę zniesie, byleby tylko zdrowie miał, to jakoś będzie ten czas leciał."

"Dotyk Mazur", choć stanowi kontynuację "Barw Mazur" i "Zapachu Mazur", utrzymany jest w zupełnie innym klimacie. Poprzednie tomy poruszały kwestie związane z II wojną światową i represjami wobec autochtonicznej ludności przez osiedleńców. Tutaj wojna i konsekwencje z nią związane schodzą na dalszy plan. Mamy lata sześćdziesiąte i młode pokolenie, które historie wojenne zna już tylko z opowieści, przez co kieruje się w życiu innymi pobudkami.
Czy właściwymi?
Każde pokolenie charakteryzują inne wydarzenia i to one kształtują osobowość młodych, chłonnych niczym gąbka umysłów. W związku z tym, ocena ich norm postępowania jest kwestią względną.

Moja ocena 8/10.

"(...) chcę do wielkiego świata, innego, kolorowego. Mam dość wsi, lasu wyobistej drogi prowadzącej pod górkę i monotonii życia."

Młodość ma to do siebie, że czuje więcej i mocniej. Działa emocjonalnie i impulsywnie, podejmuje pochopne decyzje pod wpływem chwili.
I część "Dotyku Mazur" przenosi nas w lata sześćdziesiąte XX wieku. Poznajemy młodziutką Kasię, córkę Trudy,...

+

+

Dziękuję Czytam dla przyjemności za ten BT. Przeczytałam dwie części bardzo szybko. Z uwagi na to ,że książka poszła dalej w świat przed napisaniem opinii, nie chce popełnic błędu i zrecenzuje je wspólnie.
To pierwsze książki przy których miałam ochotę udusić główna bohaterkę. Ta małolata popełniała tyle błędów, nie zważała na innych.
Tak bardzo pragnęła wyrwać się z wioski i od matki,że pierwszy poznany chłopak zawrócił jej w głowie. Nie do Końca legalny wyjazd, ciasne mieszkanie, brak akceptacji związku przez rodziców chłopaka, ciąża. Trochę sporo jak na jedną młoda osóbkę?! Nie dziwię się ,że wróciła do mamy i tu mogłaby się zakończyć opowieść. Tu skończę opowieść o fabule przejdę do opisów a te mnie urzekły. Piękne opisy Mazur. Gdy czytałam opisu postaci to potrafiłam sobie je wyobrazić a to się nieczęsto zdarza. Książka nie jest przewidywalna.

Dziękuję Czytam dla przyjemności za ten BT. Przeczytałam dwie części bardzo szybko. Z uwagi na to ,że książka poszła dalej w świat przed napisaniem opinii, nie chce popełnic błędu i zrecenzuje je wspólnie.
To pierwsze książki przy których miałam ochotę udusić główna bohaterkę. Ta małolata popełniała tyle błędów, nie zważała na innych.
Tak bardzo pragnęła wyrwać się z...