"Krótsze ramię trójkąta.Tom II : Dominik" Ady Johnson @ada.johnson.pisze.i.redaguje to niestety, ale ostatnia część dylogii z cyklu "Krótsze ramię trójkąta". Dlaczego niestety? Ponieważ tak dobrych serii nie chce się kończyć. Serii, w których znajdziemy bohaterów nie idealnych, z takimi samymi życiowymi rozterkami jak nasze i dającymi nadzieję, że wszystko będzie dobrze, bo przecież każdy problem w jakiś sposób da się rozwiązać.
Życie to nie bajka. Nie ma w nim rycerzy na białych koniach czy księżniczek gubiących pantofelek, a na końcu nie ma fanfar i okrzyku "I żyli długo i szczęśliwie". Życie jest nieprzewidywalne; pełne wzlotów i upadków, szczęścia i smutku. Czasami zdarza nam się zboczyć ze ścieżki i pogubić, ale to jest zupełnie normalne. Każdy z nas popełnia błędy i tylko od nas zależy czy będziemy chcieli je naprawić.
Ada Johnson po raz kolejny uchyla nam drzwi do świata Elki, która po ostatnich, dość ciężkich przeżyciach nie potrafi zachować równowagi emocjonalnej. Ale czy można jej się dziwić? Nie jest w cale tak łatwo przejść do porządku dziennego kiedy traci się tak bliską osobę. W takich momentach najlepiej mieć koło siebie kogoś bliskiego. Kogoś kto będzie Cię podnosił kiedy Ty będziesz upadać. Kogoś kto będzie się z Tobą śmiał przez łzy. I już mogłoby się wydawać, że wszystko wraca do normy kiedy niespodziewanie, po raz kolejny wszechświat zrzuca na Ciebie bombę, która miażdży Cię od środka, a Twoje serce pęka na pół. Czy tym razem uda się z tego wyjąć obronną ręką?
Pisarka zabiera nas w bardzo emocjonującą podróż po najgłębszych zakamarkach duszy. Wciągnęłam się w fabułę już od pierwszych stron, a lekki styl Ady jeszcze bardziej mi to ułatwiał. Kreacja każdego z bohaterów bardzo mi się podobała, ponieważ żaden z nich nie był przerysowany czy obtoczony w lukrze. Byli tacy jak my... prawdziwi. Kilka razy udało mi się uśmiechnąć pod nosem, ale i wytrzeć łezkę spływającą po moim policzku. Właśnie tak skrajnie emocjonalnie książki lubię ❤️
Muszę przyznać, że ta część wywarła na mnie większe wrażenie niż pierwsza, a to zapewne za sprawą tego, że mogłam utożsamić się z główną bohaterką, gdyż przeżyłam bardzo podobną sytuację. Wiem co musiała czuć i wiem jak to boli. To jest koszmar i nie życzę tego nikomu 💔
Z całego serca polecam Wam tę dylogię, a Tobie Ado gratuluję kolejnej świetnej książki🌷

"Krótsze ramię trójkąta.Tom II : Dominik" Ady Johnson @ada.johnson.pisze.i.redaguje to niestety, ale ostatnia część dylogii z cyklu "Krótsze ramię trójkąta". Dlaczego niestety? Ponieważ tak dobrych serii nie chce się kończyć. Serii, w których znajdziemy bohaterów nie idealnych, z takimi samymi życiowymi rozterkami jak nasze i dającymi nadzieję, że wszystko będzie dobrze, bo...