„Wiedziała, że będą o niej mówić w wiadomościach.

Chciała tego.

Najbardziej kontrowersyjny proces ostatnich lat.

Najbrutalniejsze zabójstwo.

Nikt nie potrafił uwierzyć w to, co się stało.

To była jedyna sprawa w jej życiu, w której bardziej pragnęła sprawiedliwości niż wygranej.”

Gdy w domowym zaciszu dochodzi do dramatu, zwykle wszyscy są wstrząśnięci. „To była normalna rodzina”, „on był taki grzeczny”, „zawsze mówiła dzień dobry” – powtarzają jak mantrę sąsiedzi, pytani przez policję lub dziennikarzy, czy wcześniej zauważyli coś niepokojącego. Tymczasem to właśnie w tej „normalnej rodzinie” doszło do okrutnego morderstwa lub innej strasznej zbrodni. Dlaczego? To pytanie również wszyscy sobie zadają. Dlaczego wydarzyło się to, co się wydarzyło? Czy musiało do tego dojść? Czy to faktycznie była idealna rodzina, czy może po prostu lepiej od innych ukrywała swoje problemy? Być może w tej rodzinie również były zadawnione urazy, wzajemne pretensje i niewypowiadane głośno oskarżenia. Gdy kielich goryczy się przepełnił, stało się coś strasznego.

Takie myśli towarzyszyły mi podczas lektury powieści Katarzyny Troszczyńskiej pod tytułem „Dobra rodzina”. Ukazała się ona nakładem wydawnictwa Mięta. Autorka napisała książkę inspirowaną prawdziwymi wydarzeniami, będącą jednak powieścią. Czytając ją, nasuwa się wiele pytań i wątpliwości.

W 2006 roku w małej miejscowości zaginęła młoda kobieta. Aleksandra wyszła rano z domu i od tej pory nie ma z nią kontaktu. Mieszkające z nią matka i młodsza siostra są bardzo przejęte. Oli nigdy się nic podobnego nie zdarzało. Gdy dziewczyna nadal nie wraca, matka decyduje się powiadomić policję. Aspirant Tomasz jest pewien, że zaginiona szybko się odnajdzie. Sam ma dorastające córki i wie, jakie pomysły mogą im przyjść do głowy. Dlatego też traktuje zgłoszenie jako formalność. Szybko okazuje się jednak, że tym razem nie będzie szczęśliwego zakończenia. Policja – po anonimowym telefonie – odnajduje zwłoki zaginionej.

Kto jest odpowiedzialny za śmierć Oli? Dlaczego zginęła? Czyżby komuś się naraziła? Rodzina zamordowanej i cała lokalna społeczność są w szoku. Wszyscy podkreślają, że to była zgodna i normalna rodzina. Kiedy policja zatrzymuje siostrę Oli, nikt nie może w to uwierzyć.

Czy to możliwe, że Berenika jest zamieszana w zabójstwo swojej starszej siostry? Dlaczego miałaby chcieć śmierci Oli? Czy śledztwo przyniesie odpowiedź na wszystkie pytania i ostatecznie rozwieje wątpliwości towarzyszące całej sprawie?

Katarzyna Troszczyńska napisała bardzo dobrą powieść. Można powiedzieć, że jej głównym bohaterem jest rodzina. Rodzina bez skaz, szczęśliwa i wzajemnie się kochająca. Wszyscy podkreślają, że obie siostry łączy szczególna więź. Wprost nie mogą bez siebie żyć. Przynajmniej takie wrażenie sprawiają na zewnątrz. Jednak w trakcie lektury odkrywamy, że na tym idealnym obrazie są rysy. Głębokie rysy, które zmieniają cały obraz sytuacji. Czy Berenika rzeczywiście jest niewinną nastolatką, zapatrzoną w starszą siostrę? Czy mogła chcieć jej śmierci? Jeśli tak, to dlaczego?

„Dobra rodzina” to powieść, którą czytało mi się naprawdę dobrze. Z pewnością znaczenie ma to, że została oparta na faktach. Być może w przeciwnym razie trudno byłoby we wszystko uwierzyć. Tymczasem po raz kolejny okazuje się, że najokrutniejsze scenariusze pisze życie. Paradoksalnie – według mnie – autorka mogła więcej miejsca poświęcić relacji łączącej siostry. Również postać Bereniki nie została moim zdaniem wystarczająco pogłębiona. Być może jednak to tylko moje subiektywne odczucia. Postępowanie pani adwokat i niektóre zachowania policjantów są wręcz żenująco naiwne. Powtórzę jednak, że opowiedziana historia ma jeszcze większy potencjał. Gdyby autorka odrzuciła zbędne wątki, a rozwinęła te najbardziej interesujące, moglibyśmy otrzymać rewelacyjny thriller psychologiczny. Otrzymujemy zaś książkę bardzo dobrą – proszę nie traktować tego jako zarzut, raczej jest to stwierdzenie faktu. Polecam wszystkim miłośnikom kryminałów i lubiącym czytać powieści oparte na prawdziwych wydarzeniach.

Wojciech Sobański