Seryjni mordercy i inne “bestie” zawsze wywołują wielkie poruszenie wśród ludzi. Dlatego stają się inspiracją w popkulturze i się dobrze sprzedają. Rzadko kiedy wychodzi z tego coś wartego uwagi. “Doberman” zalicza się do tych lepszych.
Autor w ciekawy sposób opowiada losy Aleksandra “Dobermana” Spiesiwcewa. Od czasów dzieciństwa do teraźniejszych. Historia składa się z opowieści Władimira Zinera, policjanta, który ujął sprawcę, w formie wywiadu. Jest to True crime, czyli powieść opartą na autentycznych wydarzeniach. Nie wszystko było dokładnie odwzorowane. Niektóre wątki są tylko domysłami autora na podstawie dokumentacji ze sprawy. Wnioskować można z tego, że zwyrodnialcy zazwyczaj wychodzą z biedy i patologii, która mocno odciska się na ich psychice. Jedno zdarzenie potrafi być zapalnikiem, by w głowie przeskoczyło coś na tryb “zło”.
Autor ukazuje Spiesiwcewa mimo swoich zbrodni jako zwykłego człowieka, który się pogubił w świecie i jak wielki wpływ na niego miał ojciec. Matka Aleksandra jest jak każda matka, która zrobi wszystko dla syna. Władimir Ziner to prawdziwy policjant z krwi i kości. Kierowany własnymi pobudkami próbuje złapać mordercę.
Zakończenie jest relacją z obławy na Spiesiwcewa, ale jest też drugie. Koniec wywiadu potrafi zaiskrzyć.
Spodziewałem się czegoś bardziej krwawego. Wydaje mi się, że autor trochę ugrzecznił tego najbardziej przerażającego mordercę współczesnej Rosji. Jednakże nie jestem zawiedziony bo to naprawdę dobra historia.

Rosja, Nowokuźnieck, 1996. Milicja znajduje rozczłonkowane ciała. Na ludzi pada blady strach. Czy to jednorazowy wypadek czy początek działań seryjnego mordercy?

Seryjni mordercy i inne “bestie” zawsze wywołują wielkie poruszenie wśród ludzi. Dlatego stają się inspiracją w popkulturze i się dobrze sprzedają. Rzadko kiedy wychodzi z tego coś wartego uwagi. “Doberman” zalicza się do tych lepszych.
Autor w ciekawy sposób opowiada losy Aleksandra “Dobermana” Spiesiwcewa. Od czasów dzieciństwa do teraźniejszych. Historia składa się z...