Siła książki o. Kluza tkwi bardziej w treści niż w formie. Widać, że autor przyłożył się mocno do swojego zadania i wykonał benedyktyńską (choć jest karmelitą ;)) pracę. Publikacja obfituje w dokładne dane, biografie obu bohaterów pełne są szczegółów i nie mają luk, przez co całość zyskuje na płynności. Książka jest żywa i wciąga - mimo że dość wyraźnie widać w niej różne niedociągnięcia pisarskie. Da się je wszystkie wybaczyć, bądź co bądź, amatorowi. Niedociągnięcia te to głównie błędy interpunkcyjne czy literówki (brak korekty) oraz troszkę nienaturalny, nadmiernie uwznioślony język.
Świetnym pomysłem jest porównanie życiorysów ojca Kolbego i Rudolfa Hössa. Ich losy skrzyżowały się w Auschwitz, obaj też zaczynali w dość podobnym punkcie: w katolickich rodzinach, blisko wiary. Jeden poszedł w stronę dobra, drugi odwrócił się od religii i wybrał drogę zła. Obaj też, jak zauważa autor w tytule, żyli 47 lat, co jest niezwykłym zbiegiem okoliczności.
Na pewno nie jest to książka dla osób, których fascynacje są odległe od katolickich czy ogólnie chrześcijańskich. Nie chodzi o kwestie wartości - po prostu "laików" to zwyczajnie znudzi i wymęczy. W książce jest sporo o powierzeniu życia Maryi, o powołaniu życiowym, łączeniu wiary i pracy, etc. Dla mnie osobiście ogromnie ważne były rozważania ojca Kolbego na temat pracy dziennikarza w perspektywie katolickiej. Rozumiem jednak, że dla kogoś, kogo to w ogóle nie interesuje, książka nie wyda się ciekawa.

Siła książki o. Kluza tkwi bardziej w treści niż w formie. Widać, że autor przyłożył się mocno do swojego zadania i wykonał benedyktyńską (choć jest karmelitą ;)) pracę. Publikacja obfituje w dokładne dane, biografie obu bohaterów pełne są szczegółów i nie mają luk, przez co całość zyskuje na płynności. Książka jest żywa i wciąga - mimo że dość wyraźnie widać w niej różne...