Po lektury związane z Holokaustem i judaizmem sięgam czesto. Tym razem w moje ręce wpadła książka, która łączy w sobie historię Shoah oraz psychologię, a dokładnie logoterapię.

Ta znana i uznana w świecie pozycja dzieli się na dwie części, które ściśle są ze sobą połączone. Sam autor w przedmowie tłumaczy idee książki. Viktor Frankl przeżył piekło nazistowskich obozów i to doświadczenie pozwoliło mu, jako psychologowi, zbudować teorię logoterapii. W jej centrum znajduje się odkrywanie sensu życia, poszukiwanie sedna człowieczeństwa i celu życiowego. W autobiograficzny sposób autor przedstawia w trzech fazach przeżycia więźnia trafiającego do obozu. Ukazuje, że można zachować swoją godność i człowieczeństwo pomimo tak trudnych warunków lub stać się zwierzęciem, odczłowieczyć się. Tylko nadanie swojemu życiu sensu mogło uchronić przed zagładą, przed zostaniem muzułmanem (w żargonie obozowym nazywani byli tak ludzie skrajnie wycieńczeni z głodu oraz całkowicie obojętni na bodźce zewnętrzne. Zazwyczaj w czasie selekcji trafiali do komór gazowych).

Książka ta jest nie tylko zapiskiem kolejnej obozowej historii. To przykład psychologicznych rozterek w najbardziej ekstremalnych sytuacjach, jakie mogły spotkać ludzi - nieustanny głód, zmęczenie, zagrożenie życia i widok śmierci każdego dnia. Spisana w drugiej części synteza logoterapii może stać się pomocna nie tylko w ekstremalnych sytuacjach naszego życia, ale pozwala na jego poukładanie, zwrócenie uwagi na rzeczy, które do tej pory wydawały się błahe. Rzetelne przeanalizowanie życia w kontekście teorii logoterapii może pomóc każdemu z nas odnaleźć sens i cel życia.

Po lektury związane z Holokaustem i judaizmem sięgam czesto. Tym razem w moje ręce wpadła książka, która łączy w sobie historię Shoah oraz psychologię, a dokładnie logoterapię.

Ta znana i uznana w świecie pozycja dzieli się na dwie części, które ściśle są ze sobą połączone. Sam autor w przedmowie tłumaczy idee książki. Viktor Frankl przeżył piekło nazistowskich obozów i to...