Ta niewielka książka (80 stron) wywołała wiele pięknych wspomnień.Po zwiedzaniu Krakowa,najczęściej w gronie najbliższych,w drodze powrotnej do Bielska-Białej najpierw odwiedzaliśmy klasztor kamedułów,a później przejeżdżaliśmy na drugą stronę Wisły do Tyńca do bernardynów.Dwa wspaniałe miejsca,przepiękne widokowo,emanujące jakąś dobrą energię,prawie namacalnie wyczuwalną.Pierwszy raz klasztor kamedułów wraz z eremami zwiedziłem w 1971 roku w ramach wycieczki zorganizowanej przez naszego asystenta z Telekomunikacji Politechniki Wrocławskiej(byliśmy wtedy na piątym roku).Po "upojnej" nocy w Krakowie,w ramach pokuty pojechaliśmy następnego dnia zwiedzać klasztor kamedułów.Co to za pokuta? Pozostały z tej wycieczki jedne z najbardziej wyraźnych i pięknych wspomnień.Klasztor w Tyńcu umożliwia spędzenia w nim za niewielką opłata kilkanaście dni w ciszy i spokoju.Byłem bardzo blisko wykupienia takiego pobytu.Miał to być pobyt bez telefonu komórkowego!Nie udało się,bardzo żałuję."Mani.Wędrówki po Peloponezie" inną książkę tego autora,również wydaną przez ZL,mam zamiar w najbliższym czasie przeczytać.

Ta niewielka książka (80 stron) wywołała wiele pięknych wspomnień.Po zwiedzaniu Krakowa,najczęściej w gronie najbliższych,w drodze powrotnej do Bielska-Białej najpierw odwiedzaliśmy klasztor kamedułów,a później przejeżdżaliśmy na drugą stronę Wisły do Tyńca do bernardynów.Dwa wspaniałe miejsca,przepiękne widokowo,emanujące jakąś dobrą energię,prawie namacalnie...